DE RODEBRUG
De Rodebrug zo hij was in mijn jeugd. Jaren later heeft men hem de naam Molenbrug gegeven.
In de winter was het helemaal een plaatje, met de besneeuwde Zevenhuizen op de achtergrond.
Op 9 november 1950 werd de noodbrug door burgemeester Harm van Sleen geopend.
De noodbrug feestelijk versierd en het draaiorgel van Roelsen er op, ter gelegenheid van vermoedelijk een koninginnedag.
De nieuwe Rodebrug werd geopend op 7 januari 1952.
In de jaren ’60 verrezen daar de loodsen en een kantoorgebouw
met bovenwoning van drankenhandel “De Kampioen”.
Een monsterlijk gebouw,
notabene ontworpen door een
Briels architectenbureau.
Bij de Rodebrug trof je gezeten op de zandkist, bijna dagelijks de heren Jan Kruyt met zijn hondjes en
Kees van Eysden aan. Jan Kruyt was een goede vriend van mijn ome Jan Korndörffer en heeft vaak opgepast
bij mijn oma, die bij ome Jan in het grote huis
Slagveld 42 woonde.
Met veel plezier en weemoed kijk ik terug op “De Rodebrug”,
toen Brielle nog Den Briel was.
Het is een blijvende herinnering omdat ik de brug over moest naar het zwembad,
de Kalkfabriek waar mijn vader werkte en het huis waar mijn ome Pauw en tante Mien
van Adrighem - op slagveld 42 - woonden en later ome Jan en tante Carmen en oma Korndörffer.
Rens van Adrighem Jávea oktober 2007
Rechts op de foto vaar ik met mijn toenmalig vriendinnetje,
Marleen Zoetemeijer in 1965.
Jan was een echte dondersteen. Hij was getrouwd met Annie en ze woonden op het Maarland Zz. Eén van hun hondjes liep op zekere dag op zijn laatste poten van ouderdom en het zou beter zijn het hondje in te laten slapen. Jan werd gevraagd naar de dierenarts te gaan voor een spuitje. Jan was de beroerdste niet, maar vroeg wel aan Annie om geld voor de dierenarts. Zo ging hij met hond en geld op stap. Jan, die graag een borrel lustte, bedacht het plan om zijn hond in een jutezak te doen verzwaard met stenen en deze zak van de brug in de haven te gooien waarna hij het geld bij Dixi ging zitten verbrassen. Toen zijn geld op was ging hij naar huis, stapte binnen en zei tegen Annie ‘‘nou het hondje is rustig ingeslapen hoor’’. Annie werd wild want wat zat er achter de kachel? Het arme hondje! Die was zo aan het krabben gegaan dat hij de zak stuk had gekregen, de wal op geklauterd en naar huis was gegaan.
Annie kennende zal Jan wel vreselijk op zijn donder gehad hebben.
Herinneringen in woord en beeld
uit mijn jeugd en jonge jaren
door Rens van Adrighem
geboren 18-10-1946 in Den Briel
In 1951 werd begonnen met de werkzaamheden voor de bouw van een nieuwe stalen brug, van Maarland Z.z. naar het Slagveld.
Om niet helemaal afgesloten te zijn tussen Maarland en Slagveld werd door particulier initiatief een brug gebouwd met hout dat door de gemeente beschikbaar was gesteld.
TOEN BRIELLE NOG DEN BRIEL WAS
In 1950 werd er begonnen met het vernieuwen van de kademuren langs het Slagveld. Dat moet een gigantisch werk geweest zijn.
De kademuren staan op houten palen, die toen hoognodig aan vervanging toe waren.
V.r.n.l:
Burgemeester van Sleen, Pauw van Adrighem, Piet Kruyt, Bram van Adrighem, Jan Kruyt, Cor Kortenbout, Adriaan Zoetemeijer, Arie van Rij, Jo Stabler, Jan de Troye, Frans van Adrighem, Annie Kruyt, Beekhuizen en mevrouw Koene- Kievit.
V.l.n.r:
Henk Steenbergen, Cor Weesie, Jan Kruyt, Piet Kruyt, Adriaan Zoetemeijer en Cock Weesie Jr.
De zandschuit van Van Driel hijst een stalen trechter aan boord met de giek.
Na de in gebruik name van de nieuwe brug vond de afbraak van de noodbrug plaats. Zie de tekst op het bord: “De begrafenis van de Noodbrug”.
Naast de brug staat nog het pakhuis aan de kade, vóór de woning van de havenmeester Harry Smit.