door Rens van Adrighem
geboren 18-10-1946 in Den Briel
DE HOUTCENTRALE DE EILANDEN
Herinneringen in woord en beeld
uit mijn jeugd en jonge jaren
door Rens van Adrighem
geboren 18-10-1946 in Den Briel
TOEN BRIELLE NOG DEN BRIEL WAS
Boven op het hout: Dhr. Bosman - Rob Roza - Martin Gijs - Cor Waalboer - Henk Selgers - Cees Kalkman en Jo van Adrighem. Op de grond: Nelis Vrij - Willem Ardon - Gerard Bakker - Jaap Mellissant - v.d. Bogert - Harry Smit - Ton v.d Velde - Engel Dorst - Jan van Endhoven - directeur Eegdeman -
Jan Geldhof - Jan Wijksma - Leen Vosselman - Cees Selgert - Huub Jansen - Dirk Pothof - Aad Kroesen - Mechielse - Schoordijk - Kuipers - Cor v.d Blink - Leen v.d Doel. Vooraan: Henny Dijksman - onbekend - Betsie van Houte - onbekend.
Jaap Spoor, Simon de Ruiter en de vrachtwagen chauffeur ontbreken op de foto.
De houtcentrale De Eilanden werd in 1990 een onderdeel van PontMeyer.
Het enorme opslagterrein bevond zich naast de Gasfabriek, op de foto gezien vanaf de wallen.
Voor een flink gedeelte achter de bebouwing langs het Slagveld bevond zich de sinds 1918 Houtcentrale De Eilanden, die werd opgericht door M. van Dijk, en vestigde zich naast het Grote Turfmagazijn uit 1762 van het Brielse Garnizoen.
De schepen die het hout aanvoerden, werden handmatig gelost, zonder enige mechanische ondersteuning. Wel was op het terrein een railstelsel met karretjes, maar ook deze werden met de hand voortbewogen.
Aan het Slagveld stonden de woonhuizen van de directeur en de terreinbaas.
Met veel plezier kijk ik terug op “De houtcentrale De Eilanden”
toen Brielle nog Den Briel was.
Vooral twee en drieën, rabatdelen, rachels, panlatten en tengels die op elke gewenste lengte voorradig waren, plaat materialen, vloerdelen schaaldelen enzovoort kocht ik daar voor de verbouwing van mijn eigen panden, maar ook voor verbouwingen bij mijn klanten.
Het was ook de fabriek waar mijn vader na het sluiten van de Kalkfabriek,
de jaren tot zijn pensioen heeft volgemaakt.
Rens van Adrighem Jávea juli 2015
In 1972 werd de voormalige hal (rechts) van Fameza - de papierfabriek- ingericht als keukencentrum. In die tijd werd er namelijk behoorlijk geïnvesteerd in nieuwe keukens.
Er was echte chauffeurskunst nodig om de vrachtwagens het terrein op en af te rijden.
Voor dat het De Eilanden heette was het Houthandel van Dijk.
Later was het een onderdeel van koninklijke houthandel William Pont Zaandam.
De in Goudenrak geboren boeren zoon Chiel Eegdeman was ruim 40 jaar werkzaam in het hout. Zijn bijnaam: ‘Mister Hout’, dus volledig waard.
Hij doorliep de ambachtsschool in Gouda.
,,Ik moest een vak leren, want volgens de aloude tradities zou de boerderij naar de oudste zoon overgaan. Ik wilde eigenlijk het liefst aannemer worden. Ik heb ook alle benodigde diploma's behaald, maar toch is het er niet van gekomen.’’
Na zijn schoolopleiding is hij gaan werken bij een houthandel in Waddinxveen. Hij kreeg echter weinig met hout maar alles met boekhouding en ander administratief werk te maken.
Na zo’n vijf jaar kwam hij er achter dat het bedrijf onderdeel vormde van Koninklijke William Pont. Hij wilde graag als verkoper aan de slag, maar werd eerste boekhouder bij houtcentrale De Eilanden in Den Briel. Hij stond op punt van trouwen en er was een woning voor hem beschikbaar, dus accepteerde hij die baan. Zijn grote wens ging in 1962 in vervulling: vertegenwoordiger in hout.
Vijf jaar later kreeg hij niet alleen de algehele leiding over de verkoop, maar werd ook procuratiehouder. In 1969 volgde zijn benoeming tot directeur. In die functie had hij de leiding over 48 mensen in vaste dienst. In 1990 volgde de naamsverandering van De Eilanden naar PontMeyer en het bedrijf is in november 1998 verplaatst naar het Seggeland en werd een bouwmarkt.
Op het vrijgekomen terrein van de houtcentrale werden woningen gebouwd.
Directeur M. Eegdeman
De mannen van de houtcentrale, vóór de Tweede Wereldoorlog. Vermoedelijk net klaar met het lossen van een schip, want de vier jongsten liggen op de loopplank. Op de achtergrond Het Arsenaal.
De houtcentrale De Eilanden in 1969.
In 1922 werd er van planken een bijzondere poort gebouwd op het Slagveld.
Links en rechts werden zelfs kanonnen geplaatst.
Na het vertrek van de militairen ging het turfmagazijn bij de houtcentrale dienst doen als opslag voor vochtgevoelige producten.