DE BRIELSE DOM
Bij herinneringen
aan mijn jeugd komt bij mij dan ook als eerste het beeld
van de Brielsedom voor ogen.
Deze foto van vóór de grote restauratie in de jaren ’50
is het beeld dat een grote betekenis in mijn leven heeft gekregen en is blijven houden.
Aan de voet van dit majestueuze bouwwerk liggen immers mijn geboorte stadje en dus ook de wortels van mijn bestaan.
Het aantal keren dat
ik een poging waagde dit unieke bouwwerk
te tekenen of te schilderen, is bijna
niet te tellen.
Mensen die mij
kennen weten dat je
in mijn omgeving altijd een afbeelding
van de 57 meter hoge
St. Catharijnekerk,
- zo hij eigenlijk heet -
tegen komt.
Een horloge had ik in mijn jeugd nooit nodig. Je hoefde immers maar een blik te werpen op de dom en je wist precies
hoe laat het was.
Deze lucht foto uit de jaren ’60, kort na de grote restauratie biedt een mooi overzicht van de oude binnenstad. Rechts naast de toren, het schoolplein Catharijnehof met het Brigittenpoortje.
De grote restauratie van de St. Catharijnekerk in de jaren ’50, werd uitgevoerd onder leiding van de toen jonge architect J. Walraad, die woonde in een houten keet aan de oostelijke gevel van de kerk.
Links de houten OLS waar ik op zat en het gymnastieklokaal waar ik ’s maandags
na schooltijd op gymles zat bij “Brinio”.
We kregen daar les van Jo en Sjaan Overbeeke.
Ik moet zeggen dat ik daar niet van harte naar toe ging, maar mijn ouders vonden lichamelijke opvoeding belangrijk.
In 1959 verhuisde de OLS naar het stenen gebouw
van de ULO en die verhuisde naar de houten school.
Van de restauratie, die in 1962 was voltooid, kan ik mij nog heel goed herinneren dat men een nieuwe betonnen fundering onder 57 meter hoge toren maakte. Dat was een geweldig ingrijpend karwei. Er is mij toen vertelt dat de oude gemetselde fundering op koeienhuiden had gestaan. Ook had men een stalen kabel in het midden van de toren van boven naar beneden gemaakt,met onder aan een betonnen blok, waardoor elke beweging van de toren zichtbaar werd gemaakt. Bij harde wind zag je het blok inderdaad heen en weer gaan, hetgeen grote indruk op mij maakte.
Van uit de vreemdste hoeken is in Den Briel altijd de Brielsedom te zien.
De Brielsedom is voor mij altijd een baken geweest. Bij het terugkeren naar het stadje keek ik daar als eerste naar uit. Als je hem zag, was je weer thuis.
Reeds vanuit de verte klonk zijn lokroep door het vrolijke klingelen van het carillon.
Als er iemand is die weet wat heimwee is, ben ik dat wel.
Ik kon maar met moeite enkele dagen buiten het Brieltje en men heeft mij dan ook menig maal tijdens vakanties buiten Den Briel in mijn jeugd, eerder naar huis moeten brengen.
Zelfs tot mijn dertigste jaar kostte het mij nog moeite langer dan tien dagen van huis te zijn.
Ik was er echt zo een die niet zonder de Brielsedom kon, zoals men dat zei.
Half jaren ’70 vond de restauratie van het carillon plaats. In de klokkengieterij van Eijsbouts in Asten werd op 26 september 1974 de grote klok van de Sint Catharijnekerk gegoten die 2000 kilo woog.
Met veel plezier en weemoed kijk ik terug op mijn herinneringen aan “De Brielsedom”,
toen Brielle nog Den Briel was.
Van heimwee naar Den Briel is na onze emigratie naar Spanje, nooit meer sprake geweest en
De Brielsedom heb ik nooit hoeven missen want die heeft zich voor altijd in mijn ziel geworteld.
Rens van Adrighem Jávea oktober 2007
Herinneringen in woord en beeld
uit mijn jeugd en jonge jaren
Daarbij waren aanwezig v.l.n.r: M.L.Middelhoek, mevrouw Spoon, de heer Spoon, de heer Bravenboer, de heer van der Blink, mevrouw Klok-van der Blink, mevrouw Waardenburg, de heer Tellegen, mevrouw Zwan, mevrouw van der Blink en Cor van der Blink.
10 maart 1971 gingen we met onze zoon Ramon
- die op 26 februari geboren was - de dom op.
Na het beklimmen van de 318 treden had je van bovenaf een mooie kijk op onze panden aan het Wellerondom en in de Kaatsbaan, waar een intensief deel van ons leven ligt.
Een foto van de vierde klas die ik toegestuurd kreeg van Marja, de zus van Fanny van Leeuwen, die bij mij in de klas zat.
De LTS waar ik op zat van 1960 tot 1964, groeide nog al snel uit zijn voegen waardoor er theorielessen gegeven werden in de depen-dance het Merulahuis aan het St. Catharinehof.
Het Catharijnehof aan de Noord-Oostkant van de kerk is altijd erg sfeervol geweest.
Hier woonde de familie Spoor, waarvan Wijnand altijd de klok van de toren gelijk zette als er een storing was.
door Rens van Adrighem
geboren 18-10-1946 in Den Briel
Links staat Gerard de Leeuw met Coosje Wesselink en in het midden meester Missel.
Die lange slungel daar achter ben
ikzelf.
TOEN BRIELLE NOG DEN BRIEL WAS
De fundamenten van het koor werden blootgelegd, om vast te kunnen stellen hoe de oorspronkelijke bouwplannen geweest moeten zijn.
Op de foto rechts, de houten woning van de familie Walraad.
De oude Brigittenweg met links de tuinderijen van Löbker en de houten noodwoningen.
Op de rechter foto’s zijn alle panden gesloopt om ruimte te maken voor nieuwbouw.
Onder aan de toren aan de noordkant, stonden de keten van de steen-houwers die met de hand alle te vernieuwen zandstenen ornamenten met de hand vervaardigden.