PROEFVAART EN OVERDACHT
Rens van Adrighem
Door
HET VIERDE DEEL
Rens van Adrighem
Jávea juni 2018
25 maart vonden de eerste proefvaarten plaats. Om 14.00 uur met de bemanning en het 1 aprilbestuur. Daarna was het de beurt aan het voltallig gemeente bestuur en de pers.
Daarna werd het schip door het wisselen van de werfvlag voor de oranje-blanje- bleu vlag, officieel overgedragen aan de voorzitter van de 1 aprilvereniging Maartje Boone-Van Tilburg.
26 maart werden wij als bouwers in de avond gehuldigd door het bestuur van de 1 aprilvereniging in de LTS.
Het team van vrijwillige bouwers bestond uit: Henk Grootveld, Piet de Bruin, Willem Patijn, Klaas van der Steen, Jan Teunissen, Harry Smit, Ton Niekamp, Dirk Pluymers, Harrold Bergkotte, Sander Blok, Bert Mijnlief, Jo van Adrighem, John van der Torre, Wim van der Torre, Rens van Adrighem, de brandweer Rozenburg, en Adriaan Zoetemeijer en Klaas van der Steen, die zich voor de certificaten verkoop had ingezet.
Uit handen van Maartje Boone kreeg elke vrijwilliger een koperen bel met de inscriptie: "Prince Admirael". Namens de bouwhulpen overhandigde scheepskok Jan Teunissen een kajuitlamp aan de schipper Wim van der Torre.
Namens de Vestingstad Brielle bood stadsarchivaris Jac. Klok een logboek aan. Hij zei: ,,Deze Brielse zonen hebben geschiedenis gemaakt. U gaat de oude stad Den Briel vertegenwoordigen met dit fraaie schip. Ik vraag de schipper Wim van der Torre, alle belevenissen in het nieuwe logboek te schrijven, en vraag u als het vol is het af te staan in bruikleen aan het gemeente archief.’’ Wim van der Torre beloofde dat te doen en sprak: ,,Ik hoop dat de volgende generaties wellicht met dit werk zullen doorgaan.’’
Daarna vertoonde ik de filmopnamen die ik maakte tijdens de bouw, waarbij iedereen goed kon waarnemen hoe uniek onze Geuzenboot tot stand gekomen was.
Er was een vaste bemanning samengesteld waarbij iedereen onder bevel van schipper Wim van der Torre, zijn eigen taak had. Er was zelfs een scheepsarts. Huisarts Harry Kamma en zijn vervanger Binsbergen zouden bij elke vaart als chirurgijn aanwezig zijn.
’s Avonds vond een gondelvaart plaats waarbij de Prince Admirael verlicht met fakkels, onder begeleiding van vele pleziervaartuigen, glorieus de Brielse haven kwam binnenvaren onder een overweldigend applaus van het toegestroomde publiek.
De intocht met het nieuwe geuzenschip de Prince Admirael die op 31 maart was omdat 1 april op zondag viel, was overweldigend! De Batterijweg, het Maarland Zz, de bruggen en het Maarland Nz, zagen zwart van de mensen.
Het mooiste moment dat ik ooit in het 1 aprilgebeuren heb meegemaakt. Zelf stond ik bij de poort die op het Maarland Nz. stond. Ik had dus een prachtig zicht op hoe mijn droom kwam binnenvaren in mijn geliefde stadje Den Briel. Mijn hart klopte sneller dan normaal gebruikelijk.
Voor de inname had ik een nieuw spel geschreven waarbij het visuele aspect het allerbelangrijkste was. De kade van het Maarland Nz. was over een lengte van 100 meter afgezet, en in het midden was de poort geplaatst. Dit om er voor te zorgen dat het publiek dit keer voor het eerst, alles, maar dan ook alles, gade kon slaan. Binnen de poort stond het podium waarop Lumey en Treslong na het rammeien van de poort, hun tweestrijd voerden. Achter de spelterrein afzetting, was de ruimte gereserveerd voor verkleedde burgers, wat een geweldig totaalbeeld gaf. Na afloop trok de hele inname stoet naar het stadhuis, waar de overgave van de stad met het hijsen van de geuzenvlag bezegeld werd.
HULDIGING
DE INTOCHT
GONDELVAART
Met deze gondelvaart werd een topdag afgesloten.
Een dag die met gepaste trots de geschiedenis inging.
Het was zo'n fantastisch uniek schip geworden dat het in elk geval mijn stoutste verwachtingen had overtroffen en de geweldige manier van het tot stand komen is natuurlijk ook onvoorstelbaar. Er zaten ruim 2000 manuren in, wat een bedrag van zeker 100.000.- gulden uitspaarde.
Hoe het schip er uiteindelijk zou gaan uitzien zat al die maanden van het bouwen alleen in mijn kop en moest ik dus overbrengen aan Wim van der Torre. Hij was de scheepsbouwer, die uiteindelijk de vormen en lijnen zoals ik ze graag wilde hebben, technisch uit moest zien te voeren, hetgeen volledig gelukt is.
Een dergelijk schip had ik vanaf mijn prille jeugd al in mijn kop. Op het moment dat die droom dan voor je in het water ligt, voelt dat als de geboorte van je eigen kind en gaat je hart een beetje sneller kloppen.
Voor mij is het één van de hoogtepunten uit mijn artistieke loopbaan.
De Prince Admirael kreeg ook zijn zeiluitrusting.
Bij de financiële afwikkeling ben ik niet betrokken geweest.
Hoe het uiteindelijk met de totale kosten is afgelopen is mij niet bekend.
Het wonderlijke is dat ik pas bij het samenstellen van mijn herinneringen aan de bouw van de Prince Admirael mij ervan bewust werd dat ik het stuurrad
nooit in handen heb gehad, laat staan er een stukje mee gevaren heb.
Het door Jac. Klok aangeboden logboek heb ik nooit meer gezien.
