SLOTWOORD
Rens van Adrighem
Door
Laat er geen misverstand over bestaan dat ik grote waardering heb
voor het bestuur van de 1 aprilvereniging en degenen die
ervoor gezorgd hebben Brielles trots te onderhouden
en het inmiddels 40 jaar in de vaart hebben gehouden.
Als geen ander weet ik hoe het is je als vrijwilliger in te zetten.
In 2014 werd mij door een vriend gevraagd of ik op 1 april op de Prince Admirael mee zou willen varen en liet weten dat ik dat wel leuk zou vinden.
De dag vóór 1 april werd ik aangesproken door een voor mij onbekende die zich niet even voorstelde zei: ,,Ik hoorde dat je zou willen meevaren met de P.A. Dan moet je morgen om 13.00 uur bij de Trompwerf zijn, dan zullen we kijken of er een plekje voor je is’’. Ik dacht dat ik door de grond zakte!
Even later werd mij duidelijk dat ik de schipper had gesproken. In de avond liet ik hem weten voor de ‘eer’ te bedanken en door deze respectloze behandeling nooit meer een stap aan bord van mijn creatie zal zetten, en wenste hem veel succes en plezier met mijn creatie.
Rens van Adrighem
Jávea juni 2018
Voor het laatst bijgewerkt maart 2019
NAAR: Brielles trots | Bouw 1 | Bouw 2 | Bouw 3 | Voltooid | De site inhoud
1 april 2018
1 april 1979
veranderingen aan de prince admirael
Later is er - heel handig - aan de twee grote masten een scharnierinstallatie aangebracht, zodat de bovenmasten naar beneden geklapt kunnen worden.
Van gemaakte keuzes van een ontwerper, evenals afspraken die gemaakt zijn, verwacht je dat ze gerespecteerd worden.
Als er wensen zijn iets te veranderen is dat uiteraard altijd bespreekbaar.
Maar helaas is er nooit van overleg sprake geweest.
De 'tussenwanden' van de kajuiten hadden de zelfde bruine kleur als het hele schip. Nu hebben ze een veel lichtere, onlogische kleur.
Het schip was bij de bouw mat-bruin geschilderd, zoals schepen uit de veertiende eeuw. Daarbij is dat gedaan om de onderhoudskosten binnen de perken te houden.
Het schip had een witte waterlijn - eigenlijk was het hele onderwaterschip wit - en was de voorkajuit, net als de achterkajuit, voorzien van ‘zoutedrop’ decoratie. Dit alles om het schip optisch gezien groter te laten lijken. In 2015 waren deze belangrijke kenmerken plotseling verdwenen.
Het aanpassen van mijn opmerkingen zijn in de meeste gevallen simpel. Het aller belangrijkste is de laklaag in matte vernis uit te voeren. Op de voorkajuit weer de 'zoutedrop' decoratie te schilderen, de 'tussenwanden' bruin te verven en de witte waterlijn weer aan te brengen. Dat alles zal een hele verbetering opleveren. Diverse keren heb ik het 1 aprilbestuur op deze onvolkomenheden attent gemaakt, maar een reactie bleef uit.
Geheel onverwachts waren in de jaren tachtig de twee bovenmasten een meter ingekort. ,,Om makkelijker onder de brug over het Brielse Meer door te kunnen’’, werd mij verteld. Er had dan evenveel van de ondermast als van de bovenmast afgehaald moeten worden. Nu klopt de verhouding niet meer.
Aan de Sail Amsterdam in augustus 2015 nam tot mijn grote schrik de P.A. deel zonder bovenmasten en hingen er reclamevlaggen aan het schip.
Onbegrijpelijk
Op social media las ik dat de klapscharnieren stuk waren en heb daarover opheldering gevraagd bij één van de bestuurs- en bemanningsleden en kreeg als antwoord: ,,Normaal gaan we op dit soort dingen niet in, maar accepteer de uitleg die gegeven is en laat beslissingen over dit soort zaken over aan de (kundige) huidige bemanning van P.A. Zij zijn zeer betrokken bij het wel en wee van het schip, ook al is dit soms niet geheel gunstig voor het plaatje wat we graag zouden willen laten zien’’ was het antwoord.
Ik ben er van overtuigd dat onder Wim van der Torre het varen met halve masten met daarin reclamevlaggen, beslist niet had plaatsvonden.
Het is zo jammer dat er maar weinigen schijnen te begrijpen dat deze creatie voor mij als een kind van mij voelt en begrijp dan ook niet dat mijn onderbouwde opmerkingen altijd als negatief bestempeld worden.
Als ik mijn opmerkingen niet kenbaar maak ben ik bang dat Brielse pronkstuk steeds verder zal 'afdrijven' van zijn originele opzet.
Respectloze ervaring
Met recht mag de 1 Aprilvereniging die dit jaar 80 jaar bestaat
trots zijn op dit ‘rijke’ bezit, een eigen schip dat elk jaar wordt ingezet tijdens de vieringen en ook op verzoek uitvaart naar andere steden in Nederland om historische feesten op te luisteren.
Tot besluit
Het is zeer spijtig dat bijna alle bouwers, en bovenal Wim van der Torre
waar in 2008 na zijn overlijden bij zijn vaarwel met De Prince Admirael waardig afscheid genomen is, geen getuige meer kunnen zijn
van dit 40-jarig jubileum.
We mogen nooit vergeten dat zonder hun fantastische inzet
de Prince Admirael nooit had bestaan.
Totale Revisie
In 2001/2002 is het Geuzenschip met behulp van een groep enthousiaste vrijwilligers geheel in de revisie geweest. Het onderwaterschip werd zoals gebruikelijk op de originele manier wit geverfd. Ook de decoratie op de voorkajuit was aanwezig. Dit was de laatste onderhoudsklus in de loods van scheepswerf "de Delta". Na het opnieuw te water laten van de "Prince Admirael" werd de werf definitief gesloten.
Die hoogglans kan ik maar niet aan wennen en doet
niet alleen zeer aan mijn ogen, maar ook aan mijn ziel.
Moge daar nog vele jaren bij komen
want een 1 april zonder Geuzenschip is ondenkbaar.
Zo in 2019 bleek, is het door Jac. Klok aangeboden logboek door
Wim van der Torre overgedragen aan schipper Duco Deur.
Door de jaren heen hebben er aan het schip veranderingen plaatsgevonden.
Het kreeg daardoor een heel andere uitstraling dan de originele opzet.
Als een van de twee bezielende initiatiefnemers die hun ziel en zaligheid en honderden uren in het geuzenschip hebben gelegd, meen ik van dit unieke omvangrijke project naast de prettige ervaringen ook mijn teleurstellingen rondom de Prince Admirael te mogen uiten.
Het zal bij de huidige personen die zich met de Prince Admirael bezighouden misschien niet bekend zijn dat door het 1 aprilbestuur
begin 1979 besloten en vastgelegd is dat zolang
Wim van der Torre en ikzelf in leven zijn niets zonder toestemming
van ons veranderd mag worden aan het schip.
Er moet niet vergeten worden dat bij het ontwerpen en bouwen overal
zeer uitgebreid over is nagedacht en niets zomaar is gedaan.
bestaat op 1 april 2019
In de periode 2002 - 2014 is het onderwaterschip om onbegrijpelijke reden
in plaats van wit, zwart geschilderd en de ‘zoute drop’ decoratie
van de voorkajuit verdwenen.
De ‘knipbeurt’ in 2015 in Zwartewaal had een mooie gelegenheid geweest
de decoratie weer aan te brengen en op zijn minst een witte waterlijn
die het schip optisch groter doet lijken.
De betrokkenen heb ik daar toen opmerkzaam op gemaakt, maar helaas.
en al helemaal niet in hoogglans afgelakt, hoe vakkundig het hier ook is uitgevoerd. Het ‘houten’ komt wat werk en kosten betreft, zeker drie á vier keer duurder uit dan bruin schilderen. Maar belangrijker is dat het in dit geval gaat om authenticiteit en niet om mooi of lelijk. Nu heeft het schip, vooral door de hoogglans vernis, de uitstraling van een luxe jacht.
Niks geen vlammend hout