Tijdens de viering van het 75-jarig bestaan in 1949, kregen de drie personeelsleden een gouden armbandhorloge met inscriptie.

In 1936 deed banketbakkerij Cor Ribbe na de uitbreiding de waarschuwing uitgaan:

"RIBBE'S BRIELSCHE ZANDTAARTJES ZIJN ALLEEN ECHT IN ORANJE VERPAKKING." 

Niet alleen in heel Nederland, maar ook in Brussel en Parijs vonden de bekroonde Brielsche Zandtaartjes gretig aftrek. De fraaie oranje blikjes werden ook als souvenir mee genomen naar landen over de hele wereld, waardoor het Brielsche Zandgebak wereldfaam had.

Er wordt nog steeds over de Brielsche Zandtaartjes gesproken, ondanks dat ze sinds begin 1970 niet meer gebakken worden.

Een kijkje in het interieur van de bakkerij.

V.l.n.r: Van Dijk, Cor Ribbe, Gerrit Quispel,

Piet van Santen en Wijnand Spoor.

Gerrit Quispel

Wijnand Spoor

Piet van Santen

Advertentie uit het jaar 1960.

Ansichtkaart.

De blikjes van 15x10x5 centimeter en het grotere blik van 20x20x8 centimeter,

beplakt met papieren, in groen bedrukte oranje verpakking.

De verpakking heeft hij wettig laten deponeren als bescherming zodat het door anderen niet nagemaakt mocht/kon worden.

De oven werd met hout gestookt. Voor het stoken van de ovens werd onder andere gebruik gemaakt van houtkrullen van de Ambachtsschool die de leerlingen genereerden.

In 1953 bracht Piet Jansen als 13-jarige leerling timmerman de zakken houtkrullen met een handkar van de school naar de bakkerij.

Het bakken in de oven gebeurde op de zelfde manier als nu de pizza houtovens. Het vuur werd op de ovenvloer gestookt en voor het brood erin kon moest het hout/as worden verwijderd en de ovenvloer gedweild.

Rens van Adrighem

Jávea juli 2013

Het huwelijk met Jacoba Hendrica hield geen stand en moeder vertrok in 1939 met de twee kinderen naar Utrecht. De reden van de huwelijksbreuk weet alleen de familie en zo blijft dat.

Cor werd verliefd op het winkelmeisje Jacomijntje van der Hoek, (Miep) geboren op 18 augustus 1913, die uit Nieuw Helvoet kwam.

Ze trouwden op 19 februari 1941 tijdens de Tweede Wereldoorlog in Haarlem, om te voorkomen middelpunt te worden van een stadsroddel.

Voor de tweede keer trouwen en met een 22 jaar jongere vrouw gaf toen heel wat gespreksstof in een besloten gemeenschap.

Cor was 55 jaar toen in 1945 de zoon Cornelis (Cees) geboren werd.

Cees, op de foto een jaar of drie/vier oud. Hij kreeg al snel van zijn trotse ouders een bakkerskostuum aan.

Rechts zeven/acht jaar oud nog steeds in bakkers-kostuum. Hij was zonder dwang klaargestoomd om bakker te worden, maar in zijn pubertijd liet hij weten niet het bakkersvak in te willen.

Cor was in zijn jonge jaren nogal een deugniet. Zoon Cees kan zich nog herinneren:

,,Door het stoken van de oven had mijn vader zoveel eelt op zijn handen dat de meisjes die bij hem werkten - hij had ook zijn kriebels natuurlijk - liever niet hadden dat hij onder hun bloesjes zat omdat zijn handen zo rauw waren. Hij was jong en wilde wel eens wat, maar dat zat er voor hem niet in.’’

Ter gelegenheid van 1 april 1938 bouwde Cor met 1300 zandtaart trommeltjes een poort voor zijn bakkerij in de Langestraat.