De Brielsedom, zoals de Sint Catharijnekerk steevast genoemd wordt door Brielle-naren, heeft altijd een zeer belangrijke plaats ingenomen in hun leven. Het is nog altijd een ‘baken’ die de bewoners en de mensen van buitenaf vrolijk klingelend toelacht met haar carillon.

Bij haar weerzien na buiten het stadje te zijn geweest, bracht het altijd het gevoel teweeg ‘ik ben weer thuis’. Een gevoel dat vooral de geboren Briellenaar zijn hele leven bijblijft. Beelden uit je jeugd en jonge jaren blijven altijd een belangrijk deel uitmaken van de herinneringen aan je geboortestad. Naar mate de jaren gaan tellen worden die oude herinneringen steeds sterker lijkt wel.

Gelukkig is er veel fotomateriaal bewaard gebleven, waardoor die beelden werkelijk te zien zijn en kennis genomen kan worden van het oude Den Briel. De tijd dat het onkruid tussen de straatstenen groeide, de paard en wagens door het stadje reden en het stoomtrammetje ‘de Moordenaar’ tussen Rotterdam en Oostvoorne, Den Briel aandeed.

Eind jaren vijftig groeide het altijd zo rustige stadje uit zijn groene jas. Door woningnood onder de Briellenaren en door de komst van mensen die hun werk in Europoort vonden, werden woningen gebouwd buiten de vesting. Door het alsmaar uitbreiden en het volbouwen van het vestingstadje zelf, behoren de meeste beelden voorgoed tot het verleden.

In de binnenstad werd begin jaren zestig begonnen met de restauratie van monu-mentale panden. Velen waren - meestal onnodig - gesloopt maar uiteindelijk bleven er meer dan 400 monumenten over.