Als ‘kielplaat’ gebruikte ik een plank van 75 x 16 x 2 cm. Voor de romp een balk van 75 x 6 x 16 cm. Verder 6 mm. multiplex en 2 mm dik triplex van een champignon kratje. Bijzondere vormen, zoals vooral ronde, voerde ik uit in PVC van 3 en 5 mm. dikte. Voor de masten ronde stokken van 12 en 10 mm.

Verder maakte ik gebruik van houten satépennen en tandenstokers, nylondraad, houtlijm en secondelijm, schroeven en kleine koperen spijkertjes van een cm.

Voor de zeilen en vlaggen beschikte ik over witte stof.

De kielplaat en de balk voor de scheepshuid in de juiste vorm gezaagd.

Het aanbrengen van de kajuit wanden en de dekken van voor- en achter kajuit.

Het voorste gedeelte van het model in de juiste kleur geschilderd.

Het aanbrengen van de balustrade op het enterdek en campagne.

De campagne en het enterdek worden aangebracht.

Het aanbrengen van de balustrades met triplex en stukjes satépennen.

De masten geplaatst en de basiskleur voor de decoratie geschilderd.

Het aanbrengen van de ‘wanden’ en het schilderen van de decoratie op de scheepshuid.

Door te schaven, slijpen en schuren wordt de ronde vorm verkregen.

Priegelwerk met mijn kolenschoppen.

Het aanbrengen van de verstagingen.

Alles, maar dan ook alles, van touwladders (wanden) tot vlaggen aan toe moeten met de hand gemaakt worden.

Langzaam maar zeker vordert het scheepsmodel.

Stuurkolom en stuurrad, de kajuitdeuren, het kanon en het anker op het enterdek gemaakt en aangebracht. Ook de schietgaten en ramen en de naam op de spiegel geschilderd.

De trap, scheepsbel, de ra’s met zeilen en het boegbeeld, maken alles compleet.

Bij de bouw in 1979 was afgesproken dat er niets aan het schip veranderd zou worden zonder overleg tussen Wim van der Torre en mij. Zolang wij zouden leven uiteraard. Die afspraak zou vermeld worden in het Logboek dat in 1979 werd aangeboden door Jac. Klok. Wim zou alles noteren en ik zou het dan kalligraferen in het logboek. Dat logboek heb ik echter nooit meer gezien.

In de jaren tachtig is er zonder overleg een meter van de bovenmasten afgezaagd. ,,Om makkelijker onder de brug over het Brielsemeer door te kunnen’’ is mij later verteld. Er had dan echter evenveel van de ondermast als van de bovenmast afgehaald moeten worden. Omdat er niet overlegd is, zijn daardoor de verhoudingen van de masten verstoord. Weer later is er aan de masten een scharnierinstallatie aangebracht, zodat de bovenmasten naar beneden geklapt kunnen worden.

Enkele jaren geleden veranderde de Prince Admirael in een glimmend hoogglans gelakte 'plankjes boot', met bijna roze geschilderde kajuitwanden en een ander boegbeeld. De in licht-creme kleur geschilderde huidvakken vallen uit de toon en op de voorkajuit is de decoratie, die evenals de witte waterlijn het schip optisch gezien groter doet lijken, volledig verdwenen.

Van het toegepaste 'imitatiehouten' ben ik nooit voorstander geweest. Omdat het een oud schip moet voorstellen - en daarbij rekening houdend met het kostenplaatje - was er gekozen voor een bruine kleur.

Niet één schip kan er in die tijd zo glanzend uitgezien hebben als op de huidige manier. Maar goed, dat houten is een kwestie van smaak. Als het schip aan de buitenkant gehout wordt, moet je dat ook op de rest van het schip doen, of op zijn minst in een bruine tint schilderen inplaats van roze. Die kleur is echt geen gezicht en het schip krijgt daardoor een totaal verkeerde uitstraling. Als mede initiatiefnemer en ontwerper van de Prince Admirael meen ik deze opmerkingen te mogen maken. Overal is zeer uitgebreid over nagedacht en niets is zomaar gedaan. Van gemaakte keuzes van een ontwerper, evenals afspraken die gemaakt zijn, verwacht je dat ze gerespecteerd worden. Alles is uiteraard bespreekbaar, maar helaas is dat in dit geval nooit gebeurd.

Het eindresultaat.

Het scheepsmodel gefotografeerd vóór mijn schilderij van de inname van Den Briel.

Nooit eerder had ik een dergelijke klus onder handen gehad,

dus was het een echte uitdaging.

Gelukkig heb ik de bouwtekeningen uit 1978 van de Prince Admirael altijd bewaard.

Na lang wikken en wegen hoe een en ander tot stand te kunnen brengen,

ben ik op 11 december van het jaar 2013 begonnen ben

met het verkleinen van het spantenplan naar een schaal van 1 op 20,

waardoor de grootte op bijna 90 cm. zal uitkomen.

De dag daarop begon ik met het maken van het model.

In tegenstelling tot het originele schip dat in staal is uitgevoerd,

besloot ik om technische redenen het model in hout uit te voeren.