Rens van Adrighem

door autodidact     kunstenaar

Oktober 2010.

Beste Rens,

Ongelofelijk, dat is de reactie die meteen bij me op kwam toen je belde. Ik heb altijd wel geweten dat je veel in je mars hebt en een zeer creatief en aimabel mens bent, die op vele gebieden ver boven de rest uitsteekt. Maar dit had ik toch niet zelf kunnen bedenken.

Niet lang na mijn dienstperiode ben ik gaan varen op een cruise schip tussen Amsterdam en Basel, waar ik mijn vrouw heb gevonden. Na die tijd ben ik in het bankwezen terecht gekomen en In 2002 pensioneerde ik. Ik heb wel eens tegen mijn vrouw gezegd, we moeten toch eens langs Brielle rijden. Het kan niet anders dat Rens en zijn familie moeten daar nog wonen want hij was helemaal gek van die stad. Het is er door allerlei redenen nooit van gekomen.

Ik ben begonnen met het lezen van het eerste deel van je biografie. Dat was toch wel een heel gedurfde beslissing om naar Spanje te vertrekken. Veel mensen, ook ikzelf, denken er vaak aan nog eens een keer iets compleet anders te gaan doen, maar nemen die stap nooit. Jullie wel. En kijk eens wat dat voor resultaat heeft opgeleverd. Ik ben nu halverwege je Spaanse leven en ben benieuwd wat er allemaal nog gaat komen. Natuurlijk heb ik ook de "Europese reis" bekeken. Ik moet je zeggen dat ik niet meer wist dat we zoveel hebben gezien en gereisd, maar veel dingen komen nu weer boven. Ons verblijf op de camping in Praag had inderdaad niet veel langer moeten duren, want voor dat je het wist zat je in die tijd in Siberië. Het bezoek aan Istanboel, etc....etc.... Twee prachtige foto reportages. Zelf heb ik wel een paar foto's van die reis maar dit slaat alles.

Ik heb begrepen dat je er veel tijd en energie in hebt gestoken om me te vinden. Maar de aanhouder wint en ik ben blij dat het je gelukt is. Als ik het goed gelezen heb moet jij nu toch 64 jaar zijn. Bijna niet voor te stellen als ik er aan denk hoe we in de jeep door Duitsland reden om wat dan ook maar te doen. Zelf ben ik dit jaar 70 geworden. Ook dat kan ik me moeilijk voorstellen. Rens, doe de groeten aan je vrouw en je Spaanse vrienden. We houden contact.

Groet van Joke en Bert Julius.

Berts reactie

En zo is er een einde gekomen aan de 40 jarige zoektocht

naar een belangrijk persoon uit mijn leven.

Bert was de laatste die ik zocht en uiteindelijk toch heb kunnen lokaliseren.

Het is jammer dat we 2000 kilometer uit elkaar wonen,

anders was een ontmoeting snel geregeld.

Nu zullen we moeten wachten tot de gelegenheid zich voordoet

dat we weer eens naar Holland gaan.

Inmiddels was het september 2010 geworden en kon ik het niet laten toch maar weer eens te gaan zoeken op internet. Weer kwam ik op dat kranten artikel terecht. Na de foto nog eens goed bekeken te hebben kreeg ik toch het gevoel dat we goed zaten. Marianne is verder gaan zoeken, en ja hoor: bingo! Ze vond na lang zoeken het adres en telefoonnummer. Brutaalweg heb ik dat nummer gebeld en kreeg mevrouw Julius aan de telefoon. ,,Mevrouw, u spreekt met Rens van Adrighem in Spanje. Ik ben opzoek naar Lambertus Jelger Julius. Ben ik aan het goede adres?’’

“Ja hoor, dat klopt” kreeg ik als vriendelijk antwoord. “Ik zal hem even geven.....” Maar Bert stond net op het punt om eten rond te gaan brengen, dus vroeg zijn vrouw me over een uurtje even terug te bellen. Ongelooflijk, was het gevoel dat ik tijdens dat uur maar steeds door mijn hoofd ging. 40 jaar was het geleden dat ik Bert voor het laatst gesproken had. Hoe zou het hem zijn vergaan?

"Met Bert Julius", klink er aan de andere kant van de telefoon, als ik vanaf de camping aan het strand van Estartit in Spanje, het nummer heb ingetoetst op mijn mobiele telefoon. Er volgt een gesprek, of dat we elkaar een week geleden nog gesproken hadden. "Als ik in mijn fotoboeken keek, kwam ik je uiteraard vaak tegen. Je bent zeker op het kunstzinnige vlak terecht gekomen", waren Berts opmerkingen. Ik heb Bert mijn site adres opgegeven en daar zou hij een kijkje op gaan nemen en dan een reactie geven. Een reactie waar ik erg benieuwd naar was. De dagen erna is het hernieuwde contact niet meer uit mijn gedachten geweest. Na 40 jaar eindelijk weer boven water. Hoe bestaat het!

Weer zoeken

NAAR: Site inhoud

Rens van Adrighem

Jávea oktober 2010

Bert Julius

Na mijn diensttijd maakte ik samen met Bert een indrukwekkende en onvergetelijke reis door bijna heel Europa. In 1969 trouwde ik met Marianne en Bert was mijn getuige. Begin jaren ’70 hebben we elkaar voor het laatst ontmoet. Daarna zijn we elkaar op onverklaarbare wijze uit het oog verloren. Half jaren ’70 vernamen we van een andere dienstvriend dat Bert getrouwd was en dat hij in Amsterdam op een woonboot woonde. Dat was het laatste wat we vernomen hadden.

Sinds 2006 ben ik bekend geraakt met het internet. Omdat ik op mijn site uiteraard ook over Bert schreef, ging ik wederom op zoek naar hem. Echter zonder succes. In 2007 kwam ik een kranten artikel op internet tegen, waar ene Bert Julius vermeld stond. Daar stond ook een foto bij, waarvan Marianne zei: "volgens mij is dat Bert". Ik plaatste een reactie met de vraag of het inderdaad 'onze' Bert Julius was, maar kreeg nooit een reactie terug.

is de uit het oog verloren vriend die ik in militaire dienst leerde kennen.

NAAR: Europa reis