Henk Vegter

1933 – 2010

Een verbeten vechter voor het behoud van het Briels

historisch erfgoed.

,,Niet afbreken maar weer opbouwen’’

Henk Vegter arriveerde in 1954 vanuit Groningen naar Den Briel. Hij was net afgestudeerd aan de Klokkenberg te Nijmegen en was na een proefles in Den Briel aangenomen aan de School met de bijbel in de toenmalige Schoolstraat. Doordat hij in Brielle - het gebied van de Watersnoodramp - kwam te werken, hoefde hij niet in militaire dienst.

Het was een combinatiegebouw van de christelijke lagere school op de benedenverdieping en de christelijke ULO op de bovenverdieping.

Hij was een kundig en geliefd docent met persoonlijke aandacht voor de leerlingen. De kleinschaligheid van de school sprak hem aan. Hij is daar altijd een voorstander van gebleven.

In 1955 kwam Ina Reijmerink vanuit Rotterdam Charlois, elke dag op en neer met de tram naar Den Briel, om les te geven op de lagere school in de Schoolstraat. Daar leerden Ina en Henk elkaar kennen en sloeg de vonk over. Ze trouwden op 24 oktober 1957 en gingen wonen in de Witte de Withstraat op nummer 19.

Het hield wel gelijk in dat Ina moest stoppen met lesgeven. In die tijd vond men dat een getrouwde vrouw achter het aanrecht hoorde. Henk en Ina kregen vier kinderen. Marianne, Jacqueline, Peter en Annelies.

Tot hun grote verdriet werd Annelies niet ouder dan 4 jaar. Ze overleed op 7 september 1971. Zij was geboren op Henk zijn verjaardag 13 juli.

Henk zat ook in de politiek. Tijdens verkiezingen hing er altijd een poster van de CHU voor het raam. Henk was ook zendamateur. Als wij thuis de bandrecorder van mijn vader aanzette - ik woonde tot 1969 aan de overkant - hoorde je: 'Kilo-Papa-Oscar', de oproepcode van Henk. Als je last had van zijn hobby, kwam hij dat direct verhelpen.

Ik herinner mij Henks auto nog. Een Citroën Ami. Zo'n auto - een groen kleurige die nogal snel roest vertoonde - met een schuine achterruit, die hij voor de deur met rode menie en groene verf aan het bijtippen was. Ook dat op een dag een van de twee kinderen uit het bovenraam - van ruim drie meter hoogte - op de stoep gevallen was, gelukkig zonder nare gevolgen, staat mij nog heel goed bij.

Hij zette zich vooral in voor de restauratie van de wallen, de woningen in de Nieuwstraat, het Arsenaal, het Merula weeshuis, vele andere historische panden en het bouwen van een replica van de standerdmolen ’t Vliegend Hert.

Het vervallen Arsenaal, hoek Rozemarijnstraat/Fransestraat. De binnenplaats van het Arsenaal werd voorzien van een glazen overkapping.

Henk had in 1981 de eer het door Jan Walraad gerestaureerde Arsenaal te mogen openen door een plaqete te onthullen in de hal. Namens de filmclub Phoenix maakte ik voor de gemeente Brielle een documentaire over de door Henk verrichte opening, waar de bibliotheek werd gevestigd.

Van 1962 tot 1982 was Henk wethouder van de Brielse gemeenteraad en was hij ook locoburgemeester.

In 1977 met prinses Margriet en Prins Bernhard tijdens Brielle Maritiem

Naast zend-amateur, waren fotograferen en filmen, en het uitzoeken van de Brielse geschiedenis ook gepassioneerde hobby’s van Henk. In 1980 werd hij lid van de filmclub Phoenix en kwam nogal eens bij mij in mijn studio in de Vrouwenhoflaan voor film- en montage adviezen.

Henk sloeg aardig wat eerste palen, zoals hier met B&W voor het stadskantoor en aan het einde van de Dijkstraat waar nieuwe woningen gebouwd werden.

Henk Vegter was van 1979 tot 2000 voorzitter van de Molenstichting.

De bouw ving aan op 17 oktober 1981.

Bij zijn afscheid in 2000 is Henk erevoorzitter geworden van de stichting.

Sinds 2008 produceert en verkoopt de molen dankzij de inspanning van veel vrijwilligers allerlei producten voor het bakken van brood.

6 september 1986 werd de molen gepavoiseerd – versierd met vlaggen- in bedrijf genomen.

Aan het einde van zijn schoolcarrière werd Henk geconfronteerd met de grootste fusie in het voortgezet onderwijs. Bij aanvang was hij een tegenstander maar toen gedurende het proces bleek dat ‘zijn’ Bahûrim als kleinschalige school in Brielle zou blijven bestaan en een redelijk zekere toekomst tegemoet kon gaan werd hij één van de warmste voorstanders. In de jaren zeventig werd hij benoemd tot adjunct-directeur en in 1982 volgde hij de heer Weltevreden op als directeur van Bahûrim.

Als locoburgemeester nam Henk van vele raad-sleden, burgemeesters en gemeente arbeiders afscheid.

In 1982 van de bijzondere Briellenaar, gemeente-werker Bas Pothof die de vut in ging.

Het zelfde jaar nam het gemeentebestuur afscheid van haar wethouder Henk Vegter.

Tot 1982 was Henk leraar wiskunde, Nederlandsetaal en aardrijkskunde aan de christelijke MULO. Daarna werd hij directeur van Báhûrim in de wijk Rugge.

Henk beschreef en publiceerde in diverse bladen over historische Brielse onderwerpen.

Ook schreef hij enkele boeken. Onder andere het boek: De Sint Catharijnekerk, een monument van geschiedenis en kunst, en Den Briel, veranderingen in de 20e eeuw.

Op 30 november 1994 beëindigde hij na 40 jaar trouwe dienst zijn werkzaamheden. Werkzaamheden waarvan hij heeft genoten. Hij was een goed bestuurder met een duidelijke visie op onderwijs. Altijd geïnteresseerd in moderne ontwikkelingen.

Hij was bijvoorbeeld een groot voorstander van het gebruik van de computer binnen het onderwijs. Hij gaf zelf in de avonduren cursussen aan het personeel. Hij wist dat de maatschappij voortdurend om veranderingen vroeg en hij vond dat goed.

Henk en Ina waren vaak te vinden in hun geliefde Sint Catharijnekerk.

Henk gaf wiskunde, en daarnaast ook Nederlands en aardrijkskunde.

Hoewel zijn gezindheid hem de laatste jaren in de steek liet,

bleef zijn geestdrift onverminderd. Op de barricades springen deed hij niet meer. Anderen moesten het stokje maar overnemen.

De Langepoort

De Kaaipoort

De Nieuwstraat

Het Merulahuis

Dankzij zijn vaardigheid in archiveren en zijn interesse voor de geschiedenis heeft hij veel nagelaten over de geschiedenis van Den Briel.

Als het nodig was, vocht hij als een leeuw voor zijn leerlingen. Dan gaf hij persoonlijk bijles.Hij combineerde zijn functie als docent met het wethouderschap van Brielle. Vanaf 1982 werd hij directeur van de Bahûrim. Hij was een echte noorderling, had een duidelijke mening, maar stond pal achter zijn leerlingen.

Henk was erg duidelijk. Hij schreef op 23 november 1982: ,,Als de lerares met textiele werkvormen wordt aangesproken als 'het klerewijf van naaien', dan zult u begrijpen, dat ik dit alles niet kan, wil en mag tolereren'.

Ook liet hij niets aan duidelijkheid te wensen over als hij de opvoeders bij het rapport van hun zoon het volgende schreef: 'Bijgaand doe ik u het rapport van Jaco toekomen. Het behoeft geen betoog, dat het resultaat bedroevend is'.

De ouders van ene Petra wisten ook hoe de vork precies in de steel zat toen Vegter hen meedeelde dat hij het meisje de klas uit had gestuurd: 'Want ik wens geen les te geven aan slapende leerlingen'.

Ook de ouders van een jongen die er kennelijk met de pet naar gooide, wisten in één oogopslag waar zij aan toe waren toen Vegter hen schreef: 'Ik heb geen zin het hele jaar achter uw zoon aan te lopen. Liever zie ik hem dan vertrekken naar een school waar leerlingen naar believen kunnen komen en gaan'.