NAAR: Site inhoud

NAAR: Index

NAAR: 2009

JÁVEA 13 SEPTEMBER 2008

Weinig of misschien wel niemand van de huidige bewoners in

Den Briel, blijkt op de hoogte te zijn van de historie op en rond het Ravelijn in de Kaaivest. De vestingwerken met wallen, grachten en ravelijnen zoals wij ze kennen kwamen pas in 1713 tot stand.

Tot 1585 vormde de haven aan de Turfkade de grens van het vestingstadje.

Pas toen is het eilandje dat tegenover de Turfkade lag bij de stad getrokken en heeft men

dus daarmee de stad naar het oosten uitgelegd.

De oude oostelijke gracht werd toen binnenhaven. In die periode

is de Kaaistraat aangelegd.

Het vormde tot begin 1900

eigenlijk altijd een dorpje apart.

De Oostdam en de Thoelaverweg stammen uit de dertigerjaren van de vorige eeuw. Uit 1934 om precies te zijn. In de eerste plaats werd het sortiepoortje door de wallen afgebroken en vervangen door de doorgang met vloeddeuren zoals we die nu kennen.

Door de Kaaistraat en de aangelegde Oostdam te verbinden met de oude Kerkweg of Waterweg, die verbreed werd tot

een tweebaansweg:

de Groene Kruisweg naar Rotterdam, werd de omgeving aan de Kaaisingel geheel gewijzigd.

Tijdens de aanleg van bovengenoemde dam en in de omgeving van- en op het ravelijn werden funderingen aangetroffen. Deze funderingen werden in verband gebracht met bebouwingen van het dorp: "Nieuwland" dat reeds in de 14de eeuw daar tegenover

Den Briel heeft gelegen.

(De oude Kerkweg moet hieraan zijn naam hebben te danken.) Historische gegevens die vermoedelijk bij maar weinig mensen bekend zijn. Het ravelijn werd in mijn jeugd door ouderen ook wel "Het eilandje van Spoon" genoemd. Bij het bedenken van namen voor het appartementen complex bij het Esso station en het Ravelijn zou het wenselijk zijn om de geschiedenis

te verwerken in de naam van deze projecten, waardoor de historie bewaard blijft.

"Het Geusje" als naam voor het apartementen complex slaat dus nergens op.

Dan kan men het net zo goed

"Het Luvetotje" noemen.

Bij voorbeeld:

"Het Nieuwlandfort" of

"Het Nieuwlandcomplex"

zou historisch gezien veel beter passen, maar er zijn uiteraard vele toepasselijke namen te bedenken.

Het CDA startte onlangs

een handtekeningenactie waarmee steun gevraagd wordt voor een avonturenspeeltuin op

het ravelijn, met de naam: "JumboJungle", een naam die volledig de plank misslaat, slaat of het zou moeten zijn dat de Jumbo de inrichting betaald, dan kan je er nog iets bij bedenken.

"De NieuwlandJungle" of

"De RavelijnJungle",

zouden bijvoorbeeld in dit geval

een betere benaming zijn.

Ik zou willen oproepen:             

Vergeet de historie van het stadje Den Briel niet en wees inventief met het bedenken van bestemmingen en geef ze originele namen zodat

de historie voort kan blijven

leven.

JÁVEA 17 SEPTEMBER 2008

Burgemeester en wethouders waarschuwen voor stijgende belastingen in de toekomst, omdat de gemeente met een tekort zit dit jaar van 1.7 miljoen euro. Een fiks tekort dankzij het verder springen dan de polsstok lang is zou ik dan zeggen en dat mogen de bewoners dan de komende jaren ophoesten.

Door de bouw van onder meer een Centrum voor Jeugd en Gezin, veel nieuwe huizen en nieuwe schoolgebouwen, de aanleg van een sportcomplex in de wijk Nieuwland Oost,

het opknappen van de dorpskern in Vierpolders en de aanleg van twee rotondes op de Pieter van de Wallendam en een bij de entree van Zwartewaal geeft de gemeente veel meer uit dan er binnenkomt.

Wat je je dan afvraagt is: Waarom dan een nieuw sportcomplex aanleggen?

Waarom 700 huizen bouwen? Waarom een miljoenen verslindende nieuwe weg naar Meeuwenoord aanleggen? Waarom (hoe krijg je het verzonnen) een rotonde bij de entree van de oude vestingstad aanleggen?

Huizenbouw zou ook geld moeten opleveren, vinden ze.

Ze willen toch niet vertellen dat

dat nu niet het geval is.

En als dat zo is: Waarom bouw je dan zoveel?

Ze beloven ook uitgaven tegen het licht te houden, om te zien of het goedkoper kan. Daar had men wel eens eerder aan kunnen denken.

Dan had - om maar eens een voorbeeld te geven -

de Kaaistraat een normale, passende en minder kostende doorgang gehad.

Ook het waanzinnige plan

van een rotonde op de Pieter van de Walledam zou je dan heel snel vergeten.

In 2012 zal de Briellenaar weer gewoon adem kunnen halen want dan komt er weer het zelfde geld binnen dan dat er ook uit gaat is de verwachting van B&W.

In de jaren dertig, kwamen de boeren uit de wijde omgeving naar Den Briel voor de keutjesmarkt.

De cafés en restaurants deden dan goede zaken.

In 'De Zalm' werd het marktgeld betaald en werden verzekeringen afgesloten.

Binnen was het altijd volle bak.

Er stond een tafel volgezet met ‘citroentjes met suiker’ -jenever- voor 15 cent per glaasje.

Op de markt stond altijd de koekkraam van Van Adrighem.

Daar kon je koekhakken voor een cent. Op een hakblok werd een  zogenaamd 'Keesie' gelegd en die moest je dan met de speciale bijl in één klap doorhakken.

Ooit was de Keutjesmarkt een begrip in Den Briel en omgeving.

Oudere Briellenaren bewaren daar levendige herinneringen aan.

Voor mijzelf zijn er drie herinneringen. 1: Mijn vader vertelde vaak over het koekhakken bij zijn oom: 2: Het doorhakken met een bijl van

een “Keesie”. 3: Tijdens vergaderingen in de zeventiger jaren

van het 1-aprilbestuur, trakteerde Dhr. D.van Delden -volgens oude traditie- ons alle jaren op de eerste maandag van november op verse saucijzenbroodjes ter herinnering aan de Keutjesmarkt.

Een herinnering die bij het nuttigen van zo’n heerlijke versnapering

na al die jaren nog altijd direct bij mij boven komt.

De driehoekige hakbijl met een steel van ongeveer 70 cm lang, waarbij tijdens het hakken de bijl rond kon draaien, zodat het hakken bemoeilijkt werd. Een van die bijlen heb ik nog vele jaren in mijn bezit gehad.

idee over het simpelweg verbreden van de bestaande doorgang.

Dus ook deze opmerking is weer onjuist.

Dat hij moe wordt van mijn opmerkingen is zijn probleem.

Als je in de politiek gaat weet je

dat je commentaar kan verwachten.

Van iemand uit de politiek mag je toch op zijn minst verwachten dat hij helder en transparant is en niet dat hij onjuistheden rond strooit!

Het eerste goed gedocumenteerde weerwoord op mijn meningen heb ik nog steeds niet gezien en zou hem dus adviseren: “Zoek eens een lekker terras op en studeer dan wat politicologie, zodat je kritiek niet af hoeft te doen met dit soort onjuiste opmerkingen, want daar bewijs je je zelf en de politiek geen dienst mee. Je laat er alleen maar mee zien dat mijn onderbouwde opmerkingen niet zomaar uit de lucht gegrepen zijn, waardoor je dan maar gewoon niet antwoord op vragen. Door op deze manier te reageren vertelt dat meer over jezelf en de Brielse politiek, dan over anderen die het goede voorhebben met Den Briel.”

Burgemeester van Viegen sprak aan het begin van het jaar, op de nieuwjaarsreceptie de wens uit dat de dwarsliggers zich ook in 2008 weer zullen roeren. In haar optiek zijn dat namelijk betrokken mensen en vernieuwers. “Dwarsliggers houden de rails recht”, besloot Brielles burgemeester haar toespraak. Begrijp ik de woorden van de burgemeester misschien verkeerd en is het zo dat die “Dwarsliggers” raadsleden moeten zijn. Het kan toch niet zo zijn dat kritiek vanuit de bevolking ongewenst is. Maar goed,..de trein dendert ongehinderd voort, over een op zijn zachts gezegd: "Slingerend spoor" waarvan de haltes en het eindpunt voorlopig nog niet in zicht zijn.

Tot slot hoop ik dat Peter nog eens kan laten zien wat hij voor

Den Briel betekent en ik ben benieuwd wat voor tastbaars hij nalaat aan het Brieltje.”

JÁVEA 29 AUGUSTUS 2008

“Regelmatig stuurt Van Adrighem alle raadsleden vanuit zijn huidige woonplaats Javea in Spanje mails, waarin hij zijn mening geeft over onder meer het tunneltje door de Kaaipoort, het bouwen van woningen op de voetbalvelden of de nieuwe entree van Brielle.

Zinloos, zo vindt Kroone de vele mails. ,,Hij bestookt iedereen ermee, ook het college.''

Raadslid Peter Kroone - sorry dat ik het zeggen moet -  kletst uit zijn nek! Hij kan alleen maar moe zijn van gedocumenteerde kritiek, waardoor hij onjuistheden vertelt.

Regelmatig zou ik alle raadsleden mails sturen, waarin ik mijn mening geef over onder meer het tunneltje door de Kaaipoort, het bouwen van woningen op de voetbal-velden of de nieuwe entree van Brielle. Slechts éénmaal heb ik de raadsleden om hun mening gevraagd en dat was over het tunneltje. Meer niet.

”Hij bestookt iedereen ermee, ook het college” zegt Kroone. Hoe kan hij zeggen dat ik iedereen bestook?

Dit is dus pertinent onjuist!

Hij heeft mij laten weten:

“Het is niet zinvol om in te gaan op de kritiek die een oud-Briellenaar geeft vanaf zijn terras in Spanje.''

En: “Je bent meer dan vijfentwintig jaar weg uit Brielle en de ontwik-kelingen gaan hier ook gewoon door, waarbij de één er zich wel in kan vinden en de ander niet.''

Volgens Peter weten veel Brielle-naren niet wie Van Adrighem is. Gelukkig weten de meeste Briellenaren wel wie ik ben.

Er zijn voldoende tastbare sporen van mij in Den Briel te vinden en

de reacties spreken ook voor zichzelf denk ik zo.

Bakker Kroone kennen we als die man die voor zijn terrasje het auto verkeer door de Voorstraat en Nobelstraat wist te verbieden, zodat nu de hele binnenstad haast winkel vrij is.

Als je moe wordt van kritiek moet je zorgen dat er geen kritiek mogelijk is. Dus Kroone als ik jouw was zou ik opstappen, dan ben je van dat ongemak af.

Rens van Adrighem mag, wat mij betreft, kritiek leveren. Híj heeft nog wat betekend voor Den Briel.

Dat kan van Peter Kroone niet gezegd worden.

De heer Van Adrighem heeft groot gelijk met zijn kritiek op de gemeente bestuurders. Die Peter Kroone had beter koekjes kunnen blijven bakken, daar was hij goed in. In de gemeenteraad maakt ook hij (en uiteraard Heyboer) Brielle kapot. Dat Van Adrighem het tunneltje verafschuwd is toch logisch, dat doen alle Briellenaren.

Ironisch dat nu juist de voorman van de VVD, Mark Rutte, bij de presentatie van het VVD nieuw programma pleit "stop de betutteling", maar vervolgens een

plaatselijke VVD vertegenwoordiger doorgaat met ongegeneerd betuttelen.

Waarom zo fel reageren op Rens, die nog steeds met zijn hart in Brielle is.

Peter vervolgt met:

”Ik zie liever dat mensen die nu in Brielle wonen reageren. Bijvoorbeeld de mensen die in de buurt van de Kaaipoort wonen.”

Peter zal de Kaaistraat bedoelen. Nou, dat is het hem nu juist. In 2007 werd de Kaaistraat bewoner Weijers met een zogenaamde vormfout buitenspel gezet met zijn

In het AD laat raadslid Peter Kroone (VVD) uit Brielle weten genoeg

te hebben van de bemoeienissen van oud-Briellenaar

Rens van Adrighem met zijn voormalige woonplaats.

DEN BRIEL 2 OKTOBER 2008

Na ruim vijf jaar maar weer eens een bezoekje aan Den Briel gebracht om familie en waarde-volle vrienden te ontmoeten en een aantal in mijn bezit zijnde archiefstukken aan het Streek-archief te kunnen schenken.

Bij het zien van de Brielsedom vanaf de N57, begint je hart dan als oud-Briellenaar een beetje sneller te kloppen, om bij het binnenrijden via de Oostdam de neiging te krijgen over te gaan slaan bij de aanblik van het futuristische tunneltje in de oude historische vestingwal.

Helemaal omdat - zoals in mijn geval - je al enkele maanden de hele historie tot het ontstaan van deze nutteloze, geldverslindende

obsessie van het gemeentebestuur hebt gevolgd.

Tijdens de eerste gesprekken met de familie en vrienden wordt al meteen de walging betreffende

de bouw aan de A. Botbijlweg,

de sloop van de loodsen van de voormalige jachtwerf, het tunneltje en de verdwijning van het sport-complex en de te bouwen 700 woningen op Meeuwenoord duidelijk.

Mijn commentaar daarop blijkt daarbij op geen enkel punt af te wijken van die van de Briellenaren. Dat maakt het des te onbegrij- pelijker dat B&W dit soort plannen maar ongegeneerd door blijft drukken. De constatering dat men volledig blind is voor wat men aanricht in het historische stadje is dan ook terecht.

De komende dagen zullen diverse vrienden en bekenden bezocht worden om weer eens bij te praten

Door mijn activiteiten op het

internet ontstonden ook weer nieuwe dierbare contacten en ik zou die personen dus graag even willen ontmoeten in deze dagen.

15 super-acht films die ik maakte in de zeventiger jaren zal ik gaan schenken aan het streekarchief,

evenals mijn dia’s, het dagboek van de bouw van het Geuzenschip

“De Prince Admirael”.

Het zijn denk ik door de tijd documenten uit de Brielse geschiedenis geworden, dus horen ze daar dan ook thuis.

Het zullen zoals u begrijpt drukke dagen worden. Deze column zal naar ik vermoed nog wel een vervolg krijgen.

De varkensmarkt werd gehouden

op de Turfkade, op de eerste, tweede en derde maandag van november. November is immers

de slachtmaand, dan werden de varkens geslacht en moest er weer een nieuw varkentje in het hok komen. Zo'n big werd ‘keutje’ genoemd, waaraan de markt de naam ‘keutjesmarkt’ dankt.

Er werden echter meer koeien verhandeld dan varkens.

Boeren uit de verre omtrek kwamen naar Brielle om te handelen.

Daar stonden de koeien in lange rijen opgesteld. De verkoop ging met handjeklap van 25 of 30 gulden. Dat was een enorm bedrag als je nagaat dat het uurloon van

de arbeiders toen 22 à 25 cent was.

Mijn vader vertelde dat er ook op

de Markt voor het stadhuis veel te beleven was. Daar stond vaak een draaimolen. De tweede maandag was gewoonlijk de drukste van de drie dagen.

Er stonden kraampjes opgesteld waarvan de marktkooplieden overwegend joden waren en alles en nog wat te koop aanboden.

Voor 1900 waren de hoogtijdagen van de markt. De koffiehuizen in de stad boden tegen elkaar op.

In koffiehuis De Zalm was altijd muziek en vaak een komiek.

Hotel Van Reenen en hotel De Nymph boden ieder een grand café concert. Het Zuid- Hollandsch koffiehuis van op de Turfkade, had een pianist. Het koffiehuis Concordia Felix van de dans-onderwijzer Philipse in de Nobelstraat spande de kroon met een grand café chantant door een varieté-gezelschap bestaande uit niet minder dan zeven dames en heren. Het was dus altijd groot feest in Den Briel.

In 1919 was de markt zo sterk verlopen dat volgens de krant

velen dachten dat de van ouds bekende keutjesmarkt niet meer zou bestaan. In 1939 werden slechts dertien koeien, twee kalveren en twee manden met biggen aangevoerd.

In de overlevering was de aanleg van de Groene Kruisweg die in 1934 in gebruik werd genomen, daarvan de schuld omdat de handel naar Rotterdam zou zijn verplaatst.

Aan de Keutjesmarkt kwam definitief een einde en dus ook

aan het Koekhakken. Saucijzenbroodjes zijn er echter altijd gebleven en bij het eten daarvan proef ik nog altijd de sfeer en de verhalen van mijn vader en de 1-aprilvergaderingen met

Dhr. Van Delden in de zeventiger jaren. De bijzondere koekhakbijl is helaas niet meer te achterhalen.

Ik had hem graag aan het streek-

archief willen schenken. Als mij gevraagd wordt: wil je een saucijzenbroodje, heb ik altijd de neiging te antwoorden: Keutjesmarkt!

DEN BRIEL 3 OKTOBER 2008

Het Streekarchief vandaag bezocht en fysiek kennis gemaakt met de archivaris

A. van der Houwen waarmee ik voorheen uitsluitend via het internet contact heb gehad.

Op de bij vrienden geleende fiets, toog ik na een telefonische afspraak vanaf mijn verblijfplaats

in Meeuwenoord naar het Streek-archief. Het is bijna niet te geloven, maar als geboren Briellenaar

raakte ik zowaar verdwaald opzoek naar het archief. Er zat niets

anders op dan even iemand te bellen die mij kon vertellen waar ik precies naar toe moest om op de plaats van bestemming te geraken.

Nadat uitgelegd was dat het archief achter het mij welbekende

“Huis der twee getuigen” van de familie Bohemen was, was mijn probleem snel opgelost.

De ontvangst door de archivaris en

zijn medewerkers was zeer hartelijk.

Tijdens het nuttigen van een kopje koffie kwam het gesprek al snel op het Kaaistraat tunneltje.

Geen van de aanwezigen kon begrijpen dat er gekozen was tot het bouwen daarvan en dat er niet gekozen was voor simpelweg het verbreden van de bestaande doorgang.

Ik kan mij door enkele - tussen de regels door - gedane uitspraken, niet aan de indruk onttrekken dat

om onduidelijke reden deze opdracht tot het ontwerp gegund was aan de vooral als glas-kunstenaar bekend zijnde architect.

Voor mij vooral vreemd, omdat over het ontwerp van de Jumbo en de woningen aan de A. Botbijlweg ook al zoveel beroering in Den Briel is ontstaan. Ook is het onbegrijpelijk dat de monumenten-commissie deze sterk afwijkende bouwstijlen

in het historische stadje goed kon keuren.

Na het nuttigen van de koffie heb

ik mijn films, dia’s en het dagboek van de bouw van de “Prince Admirael” aan het archief overgedragen, zodat deze documenten bewaard kunnen blijven voor het nageslacht.

Na een rondgang en uitleg in het archief door de archivaris, waarbij

ik tot verrassing het ‘gastenboek’ van de gemeente Brielle - uit de zeventiger jaren - waarin twee gekalligrafeerde pagina’s van mijn

hand te vinden zijn, in kon zien.

Erg verrassend moet ik zeggen je werk na zoveel jaren terug te zien.

Na het afscheid van de archivaris en de medewerkers van het archief toog ik mij naar de voormalige scheepswerf aan de turfkade,

om wat foto’s te maken van de vorderingen van de nieuwbouw.

Daarna direct door naar de Kaaistraat, waar men inmiddels begonnen was met het weer vol storten van het gat rondom het tunneltje in de wal, waarover uitgebreid te lezen is op:

“Brielle Actueel”.

DEN BRIEL 5 OKTOBER 2008

Gisteren, 4 oktober, had onze zoon Ramon samen met zijn klasgenote Trudy een reünie

voor klasgenoten van de O.L.S.

uit 1983 georganiseerd.

Een reünie waarbij bijna alle klasgenoten uit de zesde klas,

na 25 jaar elkaar weer eens ontmoette en die plaats vond in

“De vergulde colff”, wat in de zeventiger jaren onze boetiek

“Den Oude Grutterij” en woonhuis was en waar Ramon in 1971 geboren werd. Op enkele na, waren alle klasgenoten aanwezig.

Zelfs het onderwijzers echtpaar Gijsje en Hans Visser waren aanwezig. Ook juf Van der Wel kwam even een kijkje nemen.

JÁVEA 25 SEPTEMBER 2008

De reünisten hadden vermoedelijk

lichtelijk gespannen uitgekeken naar het weerzien na 25 jaar.

Het vermoeden bestaat dat enkelen zich vooraf een beetje moed in hadden gedronken. Het is immers niet niks om elkaar na zo’n lange tijd weer eens te ontmoeten.

Iedereen was uiteraard erg benieuwd wat er van iedereen geworden was. Er werden druk foto’s bekeken, uitgewisseld en ook nieuwe klasse foto’s gemaakt.

Toen de  reünie ten einde liep

zijn Marianne - die zich ook altijd had ingezet op school - en ikzelf ook even kennis gaan maken met de klasgenoten. Pas nadat de ‘jongelui’ hun achternaam vertelden

en de herkenning daarna van de ouders in het gelaat, werden hun namen ons duidelijk. Het was verrassend wat er van deze mooie mensen geworden is.

Ook het onderwijzers echtpaar was onder de indruk van wat er van hun vroegere leerlingen terecht gekomen is. Kortom: het was een zeer geslaagde avond, waarop met veel plezier kan worden terug gezien. Ze waren zonder uitzondering allemaal onder de indruk van dit samenzijn.

Het zit er dan ook wel in dat het hernieuwde contact zal worden voortgezet.

Voor ons als ouders was het een apart gevoel om na 25 jaar tussen de klasgenoten van onze zoon in onze voormalige boetiek en woonhuis te staan.

HET STREEKARCHIEF

DE O.L.S. REÜNIE

IN ONZE VOORMALIGE BOETIEK EN WOONHUIS

DEN BRIEL 7 OKTOBER 2008

ONTMOETINGEN

MET OUDE EN NIEUWE BEKENDEN

De afgelopen dagen oude en nieuwe bekenden ontmoet.

In de Witte de Withstraat, tegenover het huis waar ik van 1950 tot 1969 woonde, bezocht ik Paula Luijendijk- Grootveld die mij foto’s van haar vader Henk Grootveld ter hand stelde om een pagina samen te stellen. Op de foto’s staan velen van het eerste uur van de 1 april-vieringen.

Foto’s waar ik erg blij mee ben.

Een patatje van Schats mocht natuurlijk ook niet ontbreken bij het bezoek aan Den Briel. In de aloude snackbar trof ik Piet, Cees en Piet junior. Piet sr. gaf te kennen dat door de afsluiting van de binnenstad de commercie een behoorlijke opdonder heeft gehad.

Een zichtbaar teken zijn de vele te koop staande panden in de Nobel- en Voorstraat. En Piet kan het weten, want de Schatsen zitten al vanaf 1945 op de hoek van de Markt- Koopmanstraat.

Na 25 jaar Cor Dedert - die vele jaren de rol van Lumey speelde - ontmoet.

Ook Cor hielp mij aan een aantal fraaie foto’s uit vooral de beginperiode van de 1 april-vieringen. Het meest verrassende was dat Cor mij vertelde in het bezit te zijn van een dia serie van het 1-aprilspel: “In naam van Oranje” uit 1962 gemaakt door Cambier. Helaas kon hij daar niet een twee drie bij komen.

“Ze moeten ergens op zolder liggen” vertelde de 84 jarige Cor.

Ik heb hem geadviseerd de dia’s aan het streekarchief te schenken zodat een ieder daar kennis van kan nemen en deze waardevolle beelden van de basis van de huidige feesten bewaard kunnen blijven.

Voor het eerst na 27 jaar een bezoek gebracht aan ‘t kont van

‘t paerd om met wat familie leden wat te gaan eten.

Ik had nog een blauwdruk van de panden uit 1980 die ik wilde overhandigen aan de herbergier Maarten Zoetemeijer.

Helaas was hij niet aanwezig,

maar ik heb hem afgegeven aan

het personeel.

Maartens plaats-vervangster was zo vriendelijk ons een rondleiding te geven door het hele pand. Uiteraard was alles door de jaren heen erg veranderd, maar voor mij alles goed herkenbaar.

Vooral de verbouwingen door de vorige eigenaar Joost Peeren hebben tot de huidige indelingen

en bestemmingen van de panden geleid. Erg jammer is het dat van de schuurplekken op de muren

van ‘t kont - waar het zijn naam

aan te danken heeft -  niets meer

is terug te vinden en dat de molensteen een plekje in een muur van de colff heeft gekregen.

Ook moet gezegd worden dat de panden vooral buiten hoognodig aan een opknapbeurt toe zijn,

maar we begrepen dat dat op de planning staat. Mijn schoondochter vond het vreemd, dat in de beschreven historie van de panden op de placemats alleen de fam. Zaaijer staat vermeld en niet onze naam als oprichters en ook niet Joost Peeren, die de panden heeft verbouwd en de zaak heeft opgebouwd zoals het nu is.

Het kwam op haar over dat de fam. Zaaijer de panden de horeca bestemming hebben gegeven.

DEN BRIEL 8 OKTOBER 2008

Vanmorgen onze camper van de Ripperdaweg naar de voormalige scheepswerf Moerman verkast.

De politie begon moeilijk te doen.

Vanmiddag even bij Jan Bazen naar binnen gestapt en vanavond

naar ‘t kont van ‘t paerd geweest om kennis te maken met de vader van de herbergier.

Jan Bazen ken ik al vanaf dat ook hij in de Witte de Withstraat kwam wonen. Als ik in Den Briel ben, ga ik altijd even bij hem langs. Deze keer kon ik niet bevroeden dat mij daar een verrassing te wachten stond.

Wat was het geval: Jan had een aantal fraaie foto’s van de 1 april-feesten die ik dus meteen even vast legde voor mijn site.

De tweede verrassing kwam van een klant die bij Jan was,

die kwam vragen of zijn aquarel

van Piet Middelhoek al was ingelijst. Het was een afbeelding van het sortie poortje door de wal in de kaaistraat, welke in 1934 afgebroken werd! Ik had nooit durven dromen een afbeelding van dat poortje onder ogen te komen.

Het was zodoende een onverwachte zeer vruchtbare middag.

Vanmiddag belde Cees Zoetemeijer, de vader van Maarten de uitbater van ‘t kont van ‘t paerd

omdat hij mij graag ‘de hand wilde schudden’.

Vanavond zodoende even naar

‘t kont gefietst en kennis gemaakt.

Voorheen hadden we alleen contact gehad via het internet.

De ontvangst was zeer hartelijk

en hij heeft mij nog even de appartementen boven ‘t kont laten zien. Later ook kennis gemaakt met zijn vrouw Marianne, het CDA gemeente raadslid.

Na een klein uurtje heb ik afscheid genomen van het echtpaar Zoetemeijer en wenste het raadslid ondanks mijn afwijkend idee over het eilandje - succes met haar plan voor het ravelijn. Dat moet toch kunnen nietwaar. Jammer dat Maarten er niet was, maar een volgende keer beter zullen we maar zeggen.

DEN BRIEL 9 OKTOBER 2008

Vanmorgen de foto’s gescand, zodat ik ze op mijn site kan verwerken en vanmiddag een ontmoeting gehad met een nicht die ik minstens 50 jaar niet meer gezien had.

Het scannen had ik vanmorgen met twee uurtjes voor elkaar. De foto’s ben ik gelijk terug gaan brengen bij de betreffende eigenaren.

Cor Dedert heeft me belooft de dia’s van het 1 aprilspel uit 1962 - waar ik lange tijd naar op zoek geweest ben - t.z.t. af te geven bij mijn zwager.

In de Witte de Withstraat ontmoette ik bij toeval Wilna Steenbergen die mij al enkele keren aan foto’s heeft geholpen voor mijn site.

Op het terras van de Hoofdwacht

- aangenaam in het zonnetje -

mijn nicht Thea de Jong-Stolk en haar man Jan ontmoet. Het contact met hen was ontstaan door mijn site die zij regelmatig bekijken. Ze hebben vorig jaar een schilderij dat ik maakte van de Voorstraat met daarop het ouderlijk huis van Thea aangeschaft. Ik moet bekennen dat het een bijzonder gevoel gaf zo zittend op de Markt.

DEN BRIEL 10 OKTOBER 2008

Vandaag de laatste dag van ons verblijf in het Brieltje.

Deze laatste dag stond in het teken

van de laatste bezoekjes en het afscheid nemen van familie, vrienden en bekenden.

In Ommeloop bezochten we tante Ine Weltevrede. Ook haar dochter Susanne kwam ons even gedag zeggen. Na twee uurtjes bijpraten werd het tijd om weer op te stappen naar het volgende bezoek.

Toen we op het Ommelooppleintje nog wat laatste boodschappen deden kwam er een mevrouw op mij aflopen, die me vriendelijk groette. Ik herkenden haar niet, maar ze vertelde dat ze mij kende van de camping in Estartit Spanje, waar wij in september naast hen hadden gestaan. Met haar man Martin - zij komen uit Oostvoorne -

waren ze op het  Kruiningergors naar ons opzoek geweest omdat ze wisten dat wij daar zouden verblijven. We hebben daar echter slechts vier dagen in het huisje van onze familie geslapen en de overige dagen zaten we in onze camper in Meeuwenoord. Het was dus een verrassende ontmoeting.

Op onze staanplaats bij de voormalige scheepswerf Moerman

even met Jaap gesproken en hem vriendelijk bedankt voor de gelegenheid die hij ons gaf daar een paar dagen te staan.

In de middag, op de hoek Rozemarijnstraat - Visstraat weer een verrassende ontmoeting.

Mij neef Ton Korndörffer stond ineens voor mijn neus. Ook hem had ik al vele jaren niet meer gezien. Bij Jos Passenier voor de deur hebben we nog heel wat jeugd herinneringen op staan halen.

Bij de familie Tax in de Visstraat, die ons hun huisje op het Gors beschikbaar gesteld hadden om te slapen, afscheid genomen.

Daarna naar Trudy en Nico de Bruin, waar we weer een aantal diep gevroren Indonesische

lekkernijen mee kregen voor thuis in Spanje.

Ook nog even bij Piet Muilwijk in de Clarissenstraat afscheid wezen nemen.

Daarna naar onze vrienden Karel en Leida Nachtegaal in Meeuwenoord die ons alle dagen gastvrij ontvingen en ons aan fietsen hielp.

De volgende morgen, zaterdag

11 oktober vertrokken we na deze vermoeiende dagen bijtijds met ons huisje op wielen richting Spanje.

Met dit sfeervolle beeld - van de laatste avond - konden we geen mooier afscheid van Den Briel bedenken.

Het is schrikbarend wat er de laatste vijfentwintig jaar veranderd is in het vestingstadje

en niet te bevatten dat er bijna geen stukje groen meer te vinden is.

En wat er nog over gebleven is zal binnen de kortste keren ook volgebouwd zijn.

Het zelfde beeld had enkele eeuwen geleden de gloed van de brandstapel op de Markt kunnen zijn

waar de daders hiervan misschien wel een niet zo prettig lot zouden zijn beschoren.

JÁVEA 18 OKTOBER 2008

De eerste dag thuis na een bezoekje aan Den Briel, eerst de column van 10 okt. afgemaakt en gelijk  daarna mij vooral bezig gehouden met de documenten, foto’s en boekjes van de BVV Wit-Rood-Wit, om de geschiedenis van de bijna 90 jarige vereniging vast te leggen.

Zo ik in de vorige column al meldde, heb ik tijdens ons verblijf in Den Briel j.l., bij enkele mensen foto’s te pakken kunnen krijgen en die gescand. De foto’s van Henk Grootveld, Cor Dedert en Jan Bazen heb ik kunnen plaatsen op de desbetreffende pagina’s en vormen een mooie aanvulling op de 1-aprilgeschiedenis.

Ook lagen in Den Briel een flink aantal foto’s, documenten kranten-knipsels en boekjes uit de nalatenschap van mijn vader klaar.

Vooral de foto’s en documenten van de Brielse voetbalvereniging, die in 1919 werd opgericht en derhalve volgend jaar 90 jaar zal bestaan, zette mij aan deze samen te stellen tot enkele pagina’s op mijn web-site. Vooral wat ik aan trof in het jubileum gedenkboekje van het 15 jarig bestaan verraste mij zeer. In vier dagen tijd heb ik na intensief werken alles op een rijtje kunnen zetten en plaatste het op internet.

Helaas is het verhaal nog niet compleet omdat ik alleen gegevens heb tot 1979. Daarom heb ik WRW aangeschreven, om te vragen mij gegevens door te sturen tot aan heden, zodat ik de geschiedenis volledig kan beschrijven.

Ik hoop dat zij daar aan willen en

kunnen voldoen. 

Terug kijkend op ons Brielse avontuur, kan ik gerust stellen dat het verrassend is geweest na vijf jaar daar weer eens te zijn. Doordat ik het laatste jaar - na 25 jaar - de Brielse gebeurtenissen wat ben gaan volgen en daar over ben gaan schrijven, werd mij bij het zien van de laatste ontwikkelingen in en rond mijn historische geboorte grond al snel duidelijk dat ik geen letter te veel daar over geschreven heb.

Ook de vele panden die te koop staan in vooral de Voorstraat en Nobelstraat, zijn toch echt een teken aan de wand. Om het alles maar vol bouwen met huizen, appartementen  en het zoeken naar een parkeer plaats voor je auto, maar niet te spreken. Iedereen die je daar over spreekt, is de zelfde mening toegedaan. Het enige positieve dat is te zien en waar iedereen het over heeft, is de herindeling van de Turfkade.

Daar heeft men echt iets zeer positiefs en sfeervol van gemaakt!

Tijdens gesprekken met vrienden die mij echt goed kennen, werd mij geadviseerd mij niet al te vast te bijten in de Brielse perikelen.

“Je hebt voor dit soort toestanden uiteindelijk Den Briel verlaten”.

Maar het is voor mij als geboren Briellenaar gewoon niet te bevatten dat men zo slordig omgaat met Brielles erfgoed, Doordat ik sinds een jaar op het internet beland ben,

werd het kennis nemen van de gebeurtenissen echter zo vanzelf-sprekend, dat ik het reageren niet kon laten. De angst dat ik mij  dergelijke zaken teveel aantrek,

kan ik met een gerust hart ontzenuwen. Na 25 jaar kijk ik daar echt nuchterder tegen aan, lever mijn gedocumenteerde opmerkingen, en dat is het.

Meer niet.

Uiteindelijk ben ik tot de slotsom gekomen dat ik: - ondanks dat ik vind als geboren Briellenaar best mijn mond open te mogen doen - een klein beetje de rem op mijn commentaar te zetten. Niet om te voorkomen een ‘ouwe zeikerd’ gevonden te worden, want dat mag men vinden, maar uiteindelijk zou het beter zijn als deze opmerkingen uit het Brielse zelf komen.

Dit houdt dus niet in, dat ik niet meer van mij laar horen. Daarvoor ben ik - helaas voor enkelen -

te veel Briellenaar.

JÁVEA 25 OKTOBER 2008

In mijn archief trof ik enige dia’s aan, uit 1965 van de raffinaderijen in Pernis die ik maakte in de nabijheid van de Spijkenisserbrug.

In die tijd was dat een uniek, bijna romantisch gezicht al die flonke-rende lichtjes op de installaties en de enorme vlammen uit de schoor-stenen.

Milieuvervuiling was toen nog niet zo’n heet onderwerp als tegenwoordig. “Waar moet het heen met mens en dier als het nooit meer donker is”, oordelen instanties als de milieu-federaties nu in Nederland.

Maar ja,... wie gaat er nu naar Mars, vraag ik mij dan af?

En om nu te verwachten dat men alle lichten uit gaat draaien lijkt mij ook geen reële gedachte.

Op mijn Spaanse overdekte terras, waar het water op dit moment met bakken tegelijk uit de hemel komt, lees ik net een stukje in het AD over

“De nacht van de nacht”.

De provinciale milieufederaties en de Stichting Natuur en Milieu willen met de Nacht van de Nacht wijzen op het belang van het tegengaan van lichthinder en energie-verspilling. Zij hopen dat gemeenten en bedrijven permanent beleid gaan voeren om lichten te dimmen. Het gebrek aan enthousiasme voor de actie bij gemeenten, zijn tekenend voor de passieve houding.

“Neem de industrie. Het kan daar echt wel een tandje minder. Al die opslagtanks hoeven niet zo fel te worden verlicht. Natuurlijk, als je dat aankaart, wordt als reden veiligheid opgevoerd. Maar het hoeft niet zo licht. Waar is het respect voor elkaar? Je zet je tuin toch ook niet zo erg in het licht dat de buurman geen oog meer dicht doet. Heel Zuid-Holland ligt in een zee van licht. Kijk vanaf Mars naar beneden en je kunt de contouren van het Rijnmondgebied zien, maar rond de haven is dat nog heftiger. Het is er nooit meer donker. En dat is kwalijk, want duisternis is een oerkwaliteit, net als stilte.”

Ik moet bekennen dat ik deze beelden van Pernis nog steeds als sfeervol en zelfs romantisch beleef.

Helemaal, nu het regenwater om mij heen uit de grauwe grijze hemel naar beneden stort. Ik kan dus goed begrijpen dat men geen mede-werking wil of kan geven.

Licht is immers leven en donkerte wekt alleen maar negativiteit op

zou ik zeggen.

Dat scheelt een dag op de nacht.

Met weemoed kijk ik naar de beelden en denk: “Jammer dat ik niet even vanaf Mars een kijkje kan nemen.”

JÁVEA 22 OKTOBER 2008

Onder de noemer “milieuactie Brielle” controleerden mede-werkers van gemeente Brielle en politie in de binnenstad en in de wijk Meeuwenoord onder andere de huisvuil-containers en over-hangend groen over de openbare weg. In Meeuwenoord, werden ook een caravan en een kampeerwagen aangetroffen die volgens passanten de 3 dagen-regeling van APV verordening te lang stonden geparkeerd.

Het controleren vanuit het milieu- oogpunt is natuurlijk niets mis mee.

Wat wel vreemd is en niets met het milieu te maken heeft is het wegsturen van een kampeerwagen

die geen andere kenmerken heeft dan een gewone bestelwagen.

Daar komt nog bij dat de kampeer-wagen geparkeerd stond op één

van de minstens zes lege parkeer-plaatsen.

Hoe kan iemand die komt uit het buitenland nu weten dat hij daar niet mag parkeren? De kampeer-wagen stond geparkeerd in de Ripperdaweg, tegenover de woning van vrienden die zodoende een oogje in het zeil konden houden.

Waarschijnlijk hebben bewoners geklaagd bij de betrokken milieu- controleurs.

De bewoners van de straat parkeren zelf allemaal hun auto voor hun eigen deur, zodat de parkeerhaven aan de andere kant van de straat helemaal leeg staat. Het was daarom voor mij als eigenaar van de kampeerwagen,

met Spaans kenteken, (en niet in

de kampeerwagen sliep overigens) een onbegrijpelijke en onvrien-delijke ervaring, weggestuurd te worden door de politie. 

Na drie dagen had ik de wagen

ook kunnen verplaatsen.

Er waren immers zes lege parkeer-plaatsen en dan had de politie niets kunnen doen. De grote vraag blijft, wat het parkeren van een kampeer-wagen te maken heeft met het milieu.

Hoe kan iemand van buitenaf weten van een driedagen verordening.

De kampeerwagen is dan ook meteen verplaatst na dit onvriendelijke incident en vond een plaatsje op de voormalige scheeps-werf Moerman. Kreeg daar zelfs nog stroom. Er zijn dus ook nog vriendelijke en gastvrije mensen in Brielle. De politie had beter de bewoners die aan de verkeerde kant van de weg hun auto’s parkeren, kunnen sommeren hun auto’s op de daarvoor bestemde parkeerplaatsen te parkeren. Maar ja,... een Spanjaard wegsturen is natuurlijk veel beter voor het milieu.

Gracias Brielle! zijn de enige woorden die mij als bezoeker

over blijven.

JÁVEA 1 NOVEMBER 2008

Ook in Den Briel raakt men steeds meer onder invloed van de Halloweengekte.

De vraag is of deze uit Amerika overgewaaide traditie misschien wel de Oeroude Brielse Maskerade gaat verdringen.

Ook de Maskerade, was in principe een feest waarbij de Brielse jeugd

- al reeds in de middeleeuwen - verkleed langs de deuren ging en dan spoepgoed aangeboden kreeg. In oorsprong is er dus eigenlijk geen verschil met het Halloween. Pas later groeide de Maskerade uit tot het de “draak steken” op de vijfde december met het vooral plaatselijke gebeuren.

Een oeroude traditie die helaas steeds meer “afbrokkelt” en waarvoor de plaatselijke middenstand zich eigenlijk ook in zou moeten zetten, zodat het nooit verloren zal gaan.

Maskerade komt immers nergens anders dan in Den Briel voor.

Dit unieke cultuurgoed verdient

meer steun en vooral deelnemers, dan dat het tot nog toe mocht ondervinden.

De uitroep:

“De pot op met dat Amerikaanse Halloween.... Hou het bij de Brielse Maskerade!”

is dus misschien wel op zijn plaats.

Ik kijk in elk geval met grote belangstelling uit naar de komende vijfde december.

“Dat zal toch niet gebeuren” hoor ik de rechtgeaarde Briellenaar zeggen. De laatste jaren krijgt

- deze vooral door de Brielse middenstand gesteunde Amerikaanse traditie - een steeds grotere plaats in het middeleeuwse stadje.

JÁVEA 6 NOVEMBER 2008

De traditionele oeroude Brielse Maskerade op 5 december, krijgt - vermoedelijk doordat er geen rasechte Briellenaren meer zijn - een heel andere wending.

“De Maskerade is een stilzwijgend protest van de Brielse burgers aan het College van B&W”, is de oproep tot deelname die in de plaatselijke kranten te lezen is.

“De bestuurders staan op het bordes en bekijken de protesten die door de verschillende groepen worden uitgebeeld. Het protest kan over allerlei onderwerpen gaan, maar moet zonder praten en zingen uitgebeeld worden. Dus door middel van teksten op borden, attributen, kleding enz. en de deelnemers dragen allemaal een masker.”

Vanaf dit jaar wordt de Maskerade georganiseerd door de Stichting Brielle stad van kunst en cultuur in samenwerking met het Historisch Museum Den Briel.

De maskerade verandert niet zegt men, want de burgers van Brielle bepalen de inhoud van de maskerade. Maar de organisatie heeft een aantal veranderingen doorgevoerd, zodat hopelijk meer mensen gaan deelnemen en er meer toeschouwers komen.

De Maskerade wordt vervroegd en is nu van 18.00 tot 19.30 uur.

De Maskerade was al in de middeleeuwen in principe een feest waarbij de Brielse jeugd verkleed de straat opging om zodoende wat snoepgoed te kunnen krijgen.

Vooral de jaren vijftig, zestig en zeventig, groeide de Maskerade uit tot spektakel. Van kaart- tot voetbalclub deed mee aan de maskerade en in de meeste gevallen op zijn minst met een handkar of kruiwagen, maar ook vaak met een “aangeklede” vrachtwagen.

Reed het RTM trammetje niet op tijd, fabriceerde men van karton een locomotief op een kar. Plaatste een potkachel met schoorsteen op de kar en verbrandde daarin stukken autoband, zodat het lekker stonk en zwart zag van de rook.

Op het eind van de rit zorgde de rood-gloeiende potkachel voor de climax doordat de hele zaak in de fik vloog, om maar een simpel voorbeeld te geven.

In die jaren was er sprake van minimaal 200 deelnemer.

De Maskerade, georganiseerd door het V.V.V., begon om 19.00 uur en liep langzaam af rond 21.30 uur.

Vanaf de brug van het Maarland tot aan het einde van de Nobelstraat en vooral op de Markt kon je over de hoofden lopen. Tot 1970 marcheerde Libertatis met vrolijke muziek door de Brielse binnenstad.

Begin 1970 kwam er echter een kentering. Het aantal deelnemers liep terug door de invloed van de televisie. Een vent die een jurk aangetrokken had was niet gek genoeg meer en het aantal Brielle-naren die de maskerade vanhuisuit mee kregen werd ook minder.

De huidige bewering dat er niets is veranderd aan de Maskerade is onjuist. Het is verworden tot een stilzwijgend protest tegen B&W en het gemeentebestuur.

Een stilzwijgendheid waar tijdens de oeroude Maskerades nimmer sprake van was! Er was altijd een hoop herrie en er werd vaak gebruik gemaakt van een geluidsinstallatie om het spektakel compleet te maken. Vooral de spektakel-stukken van Jos Bels en Fons Löbker waren onvergetelijk.

Zulks zal nooit meer te zien zijn ben ik bang.

Op mijn site kan uitgebreid kennis

genomen worden van de periode

1953 -1982 toen naar mijn

mening de Maskerade nog Maskerade was.

JÁVEA 15 NOVEMBER 2008

Sinds begin oktober 2008 staan er op internet een aantal zéér bijzondere filmpjes, opgenomen in Den Briel door de vermaarde huisschilder, organist en koor-dirigent Joop S. Racké.

Joop S. Racké, (1909-1983), had zijn schilderswinkel in de Visstraat. Naast vakman als schilder, bespeelde Joop het orgel van de St. Catharynekerk, dirigeerde koren en was daarnaast ook een fervent fotograaf en filmer. Vooral de jaren na de tweede wereldoorlog, met name in 1947 en de jaren daarna maakte hij opnamen van de Brielse feesten die te maken hebben met de historie van zijn geboorte stadje. Beelden die zéér uniek zijn.

Sybe Wiersma heeft deze filmpjes gedigitaliseerd en op het internet gezet, zodat iedereen daar kennis van kan nemen. Ikzelf werd daar opmerkzaam op gemaakt door Briellenaar Henk Brans.

Ik moet bekennen dat ik niet wist wat ik zag en dat zeg ik niet omdat ik mezelf terug zag in filmopnamen

- gezeten in een strontkar met een schandblok om mijn nek - bij de opening van de gerestaureerde Provoost in 1971.

Alle filmpjes die te zien zijn geven een mooi beeld van Den Briel en de Briellenaren, uit een periode dat het oude vestingstandje nog echt van de Briellenaren was, en altijd te porren waren voor een feesie.

Voor allen die geïnteresseerd zijn

in het verleden van Den Briel en zijn Briellenaren is het dus aan te bevelen een kijkje te nemen op

You Tube. Als u Joop S. Racké

intikt, krijgt u automatisch de lijst met de te bekijken filmpjes.

Echt een aanrader!

Intussen zal ik mij eens gaan verdiepen in deze markante Briellenaar en hoop daar dan t.z.t. het een ander over te kunnen schrijven. Rest mij dank uit te spreken aan Sybe Wiersma, dankzij wie wij kennis kunnen nemen van Joops unieke beelden.

JÁVEA 17 NOVEMBER 2008

In 2009 is het 150 jaar geleden dat Johan Hendrik Been werd geboren in Den Briel.

De gemeente Brielle wil dit feit niet zomaar voorbij laten gaan en roept op tot suggesties voor de invulling van zo’n jaar.

In 1970 richtte wij in onze boetiek “Den Oude Grutterij” aan het Wellerondom een tentoonstelling over Johan Been in. Vijftig boeken, foto’s en bijzondere artikelen, waaronder de rugkrabber van Johan Been konden we tentoon-stellen dankzij de medewerking

van timmerman/aannemer Henk Steenbergen, die huisvriend van hem was en alles verzamelde wat met deze in het hele land bekende Brielse schrijver te maken had.

Den Briel heeft veel aan deze schrijver te danken, dus is een feestjaar wel op zijn plaats.

Been schreef naast boeken ook

vele publicaties, krantencolumns, historische openluchtspelen en eind 19de eeuw zelfs een opera over de slag tegen de Spanjaarden na de inname van Den Briel.

Been, geboren in het huisje tegen-over de Zalm in de Voorstraat woonde zijn laatst levensjaren op het Asylplein, alwaar men ter ere van hem “De Johan H. Been bank”

als blijvend monument bouwde,

naar een ontwerp van de Brielse kunstschilder M.L. Middelhoek.

Men stelt nu voor dit monument misschien wel te verplaatsen.

Hiermee gaat men toch echt een beetje te ver naar mijn mening.

De reden die men daarvoor heeft is dat men bang is voor vernielingen,

om welke reden men er nu een hek om geplaatst heeft.

Alleen al dat hek is eigenlijk al beschamend te noemen.

Ik kan mij niet herinneren dat daar ooit iets gesloopt is, of is Den Briel zover verloederd dat zelfs een monument waar je even op kan uitrusten en kunt genieten van het Asylplein ook al het  slachtoffer van vandalen is geworden.

Toch is het te hopen dat de Johan H. Beenbank in ere wordt hersteld en dat hij daar nog jaren mag blijven staan, en dat het jaar 2009 een waardig feestjaar zal zijn.

JÁVEA 19 NOVEMBER 2008

In het AD staat vet gedrukt de schrikbarende kop te lezen:

“Jongen zwaait op school met een wapen”.

In de kranten werd melding gemaakt dat de leraren van een middelbare school in Brielle een 15 jarige leerling hebben moeten overmeesteren. De examen-kandidaat zou zijn meegedeeld dat hij bij zijn gelijkblijvende inspanning, dit jaar zou zakken voor zijn examen. Hij heeft daarop thuis - in Oostvoorne - een luchtdrukwapen gehaald en is naar de school gekomen. 

Meerder docenten moesten er aan te pas komen de jongen in bedwang te houden en over te dragen aan de pòlitie.

Dit voorval mag dus op zijn minst als schrikbaren aangemerkt worden.

Wat nog schrikbarender is,

zijn de reacties, geplaatst door zijn medeleerlingen op de site van het Algemeen Dagblad:

Ik dacht dat leraren aan het staken waren. Als je dan niet gaat staken en een leerling slecht nieuws brengt vraag je toch om dit soort reacties.

Dat mensen meteen hun oordeel klaar hebben oké, maar dat je gaat praten terwijl je deze jongen niet eens kent! Sorry hoor, maar ga niet praten over mensen waar je niets van af weet. En daarbij, heb ik ervaring met deze school en zijn ze daar ook niet goed wijs en brengen ze daar wel vaker dingen op een hele verkeerde manier!

Zo, ik schrok me dood toen ik het hoorde! En vind het alleen een beetje asociaal dat mensen die deze jonge geen eens kennen zeggen dat die zeer agressief is en zo praat je niet over hem. Je kent hem geen eens persoonlijk en hij zal der wel een rede voor hebben.

Ha ha ha ha dat was bij mij op school. Was wel geinig.
25 politie agenten huppelend over het schoolplein. Heel de school heeeeelemaal in paniek.

Een 15 jarige scholier is altijd onschuldig!

Woorden schieten haast te kort

om de meningen van mede-leerlingen te kunnen bevatten.

Op de eerste plaats is het verboden een wapen in je bezit te hebben. Om dan ook nog zo’n wapen thuis op te gaan halen om daar je docent(en) mee te gaan bedreigen is al helemaal niet te bevatten. Maar ja, tegenwoordig wordt alles normaal gevonden lijkt wel. Het is al helemaal niet te bevatten hoe de jeugd over dit soort voorvallen denkt.

Dit beloofd alleen maar niet veel goeds voor de toekomst.

Een toekomst waarover je toch zeer ernstig zorgen gaat maken

als men in staat blijkt dit soort personen met zo’n hersenkronkel  te verdedigen.

Schrikbarend is het enige woord dat mij overblijft.

De hoop op verbetering kunnen we wel vergeten, dat is wel duidelijk.

JÁVEA 22 NOVEMBER 2008

In dit jaar -2008- kregen de

twee belangrijkste entrees van

Den Briel een ergerlijke

“Jumbogroene” uitstraling.

Een mening die ik zeker te weten, niet als enige ben toegedaan.

Het tunneltje, dat toch al weinig nut zal blijken te hebben, lijkt meer op een aquarium.

Alleen de plantjes, het water en de vissen ontbreken nog.

Het is en blijft niet te bevatten dat Brielles gemeentebestuur een groene uitvoering voor die duiventil

aan de Botbijlweg en dat aquarium door de wallen, letterlijk en figuurlijk het licht op groen heeft gezet. 

In beide gevallen zou dat toch eigenlijk uitgesloten moeten zijn.

Er is immers een beschermd stadsgezicht, een monumenten- commissie en ga zo maar door.

Bovenal had het bij de doorgang Oostdam-Kaaistraat allemaal zoveel eenvoudiger, goedkoper en bovendien historisch juister gekund. Maar dat moet je dan natuurlijk wel willen.

En dat is -waar het zo het lijkt- aan ontbreekt bij de huidige bestuurders.

Op vele andere plaatsen weet men wel het ‘natuurlijke groen’ te laten verdwijnen door alles maar vol te bouwen. Groen waarop men zuiniger zou moeten zijn.

Natuurlijk groen zorgt immers voor de zo broodnodige zuurstof.

Jumbogroen wekt alleen maar ergernis op.

Nadat de entree van Den Briel aan de Arnoldus Botbijlweg verziekt is met een Jumbogroene Duiventil,

is ook de tweede belangrijke entree aan de Oostdam- Kaaistraat “verfraaid” middels een Jumbogroen voetgangers tunneltje.

JÁVEA 7 DECEMBER 2008

Vrijdagavond was het weer zover.

De Brielse Maskerade vond plaats. Dit jaar georganiseerd door het Historisch museum en de stichting Brielle stad van Cultuur.

De aanvang was vervroegd naar

18.00 uur en liep of om 19.30 uur

om dat men verwachtte dan meer deelnemers en toeschouwers te mogen aanschouwen.

De Maskerade: de oeroude Brielse traditie van een groot deel van de Brielse bevolking is om op 5 december verkleed de straat op te gaan, zomaar om zich - al of niet gemaskerd - uit te kunnen leven,

de draak te steken met plaatselijke-, Landelijke of Wereld gebeurtenissen of gewoon voor de lol. Door de geringe opkomst van het aantal deelnemers en toeschouwers de laatste jaren, blijkt overduidelijk dat deze unieke jaarlijkse gebeurtenis niet meer echt leeft.

Met name de laatste 15 jaar is de

Maskerade verworden tot een

‘Stil Protest’, waartoe helaas zelfs de organisatoren oproepen. Door middel van sandwichborden en spandoeken kan men zijn of haar mening geven,

Van verschillende beleving is nooit sprake geweest! Alle individuele deelnemers of groepen gingen er altijd vanuit ‘alle remmen los te gooien’ en zich uit te leven met wat voor onderwerp dan ook. Je hoort al jaren zeggen: “Dertig jaar geleden stonden de Markt, Voor- en Nobelstraat vol. De Maskerade duurde de hele avond en er deed van alles mee. Ook wagens, karren en tractoren. Het was een leuke avond vol spektakel.” en “Waar zijn de tijden gebleven dat er honderden mensen deelnamen en dat er nog volop muziek bij was?”

“Het is maar een stille bedoeling

tegenwoordig. Vroeger lagen we vaak krom van het lachen!”

De oorzaak van deze radicale ommekeer moet op de eerste plaats gevonden worden in het feit dat er maar weinig Briellenaren zijn die deze oeroude traditie met de paplepel van - huis uit - zijn ingegeven.

Ten tweede blijken nieuwkomers niet- of niet voldoende op de hoogte te zijn van wat Maskerade inhoud en hoe deze volgens overlevering altijd gevierd is in het verleden.

Het is dan ook heel erg jammer dat het onderzoek uit 2005 niet op een gedegen manier is verricht, waardoor men tot verkeerde conclusies is gekomen, en er door het niet goed aangeven van het Maskerade-wezen, te vrezen valt dat er een einde komt aan dit oeroude unieke Brielse Culturele Erfgoed, dat Brielse Maskerade heet(te).

In 2006 plaatste ik op internet een gedocumenteerde pagina compleet met foto’s over de Maskerades van begin vijftiger jaren tot begin tachtiger jaren.

Misschien dat een ‘gedegen’ onderzoek en vast-stelling van wat de Maskerade inhoud nog enige hoop kan geven voor de toekomst. Het zou al heel wat zijn als er een juist ‘beeld’ is.

En Maskerade is zeker géén

Stil Protest! En zwijgen is al helemaal van de zotte!

Dit soort regels zijn voor een

oud-Maskeradeganger een regelrechte ontkenning van vele jaren persoonlijke Maskerade ervaring.

kritiek uiten en tips geven aan de Brielse gemeenteraad die dan op het bordes staat. Het is verplicht om verkleed te komen en praten

is niet toegestaan.

Vooral dit laatste is niet te bevatten

en ongehoord. Deze ‘regels’ staan mijlen ver af van hoe de Maskerade altijd gevierd is.

In 2005 is in opdracht van het museum een documentaire gemaakt over het fenomeen

de Maskerade. Daarvoor is toen het nodige onderzoek verricht in het archief en heeft men met veel betrokkenen en organisatoren gesproken zegt men.

Daarbij is hen duidelijk geworden dat veel Briellenaren de Maskerade verschillend hebben beleefd,

sterk afhankelijk van de periode waarin werd meegedaan en binnen welke (vrienden) groep men meedeed.

Hieruit blijkt dat men uitsluitend deelnemers en organisatoren van de laatste 15 jaar geraadpleegd heeft, anders was men nooit tot deze conclusie gekomen.

Je vraagt je dan ook af: Met wie heeft men gesproken?

JÁVEA 14 DECEMBER 2008

12 December was het eindelijk zover. Wethouder Heijboer opende officieel het tunneltje dat

in de volksmond de naam:

Het Heijkneutertunneltje kreeg.

In de afgelopen tijd is het tunneltje verworden tot een hangplek voor de Brielse jeugd, die nonstop de wanden van de betonnen groene ‘onderwalse’ voetgangersdoorgang van graffiti en teksten voorziet.

Inmiddels is door café

Het Melkmeisje, het tunneltje ook geannexeerd als overdekte rokers

ruimte voor hun gasten.

“Ook nu maakt men mooie ontwerpen”, aldus wethouder Aart Heijboer die op zijn verzoek bij het openen van de zware poortdeur aan de Kaai-straatzijde werd geassisteerd door enkele kinderen, de aanwezige Kaaistraatbewoners en de aanwezige gemeenteraadsleden.

Hij prees de moderne vormgeving van Han de Kluyver, de architect.

Heijboer vindt het bedroevend dat tegenwoordig alles hufterproof moet worden gemaakt en legde uit dat het de bedoeling is dat de aansluiting op de Kaaistraat zijn beslag krijgt binnen het gemeen-telijk Verkeer- en Vervoersplan waarover op 7 januari met de omwonenden wordt gesproken. Met de uitvoering zal zeker niet eerder dan na de zomervakantie worden begonnen.

Dat het tunneltje geen hangplek wordt of blijft zal een stille hoop zijn en blijven. Het opnieuw schilderen van de betonnen muren zal nog vele duizenden euro’s gaan kosten valt te vrezen. Dat men nu ook mooie ontwerpen maakt is een zekerheid. Maar of dit soort ontwerpen (met notabene rvs- letters) passen in de wallen van een middeleeuwse vesting als Brielle, zal buiten de wethouder niemand bevestigen is te vrezen. Waar de wethouder dan ook het Succes ziet, is al helemaal niet te begrijpen. Maar dat kan aan mij liggen natuurlijk.

Na de opening sprak de wethouder zijn bezorgdheid uit dat het tunneltje een blijvende hangplek voor de jeugd zal zijn. Bij de officiële opening van het Kaaipoorttunneltje werd nadrukkelijk gevraagd vooral niet tegen de muren te leunen. Die waren kort daarvoor voor de zoveelste keer geschilderd en direct na de opening zaten ze alweer vol graffiti en viltstiftgekras.

De tekst in de koepel ‘Hier schrijft men geschiedenis’ aangebracht door de architect, is uitgevoerd in moderne rvs-letters.

Het bord dat aan de deur van Het Melkmeisje hangt spreekt duidelijk taal.

Wethouder Aart Heijboer opent het naar hem genoemde tunneltje door het

openen van de zware waterkerings deur, geholpen door enkele kinderen.

JÁVEA 18 DECEMBER 2008

In het Kaaistraat tunneltje staat met moderne rvs letters te lezen:

HIER SCHRIJFT MEN GESCHIEDENIS.

Het is en blijft onbegrijpelijk dat de gemeente Brielle telkens weer de architect Han Kluyvert de vrije hand geeft in het uitleven van zijn ideeën en daarmee zijn eigen hand op de eeuwenoude vormen weet te drukken. Daarbij blijkt alles vooral groen en van glas te moeten zijn.

De vraag is dan ook: zijn er dan helemaal geen andere architecten

te vinden die wel in staat zijn rekening te houden met de historische aanblik van Brielle?

Het gaat er toch wel verdacht veel op lijken dat hij vrienden in het gemeentebestuur heeft. Het is anders niet te verklaren dat hij steeds weer in de gelegenheid gesteld wordt zijn manier van vormgeving, die sterk afwijkt van

de historische aanblik van

Den Briel uit te kunnen voeren.

Dat in het tunneltje -met notabene rvs letters- staat aangegeven:

“HIER SCHRIJFT MEN GESCHIEDENIS”, komt zeer arrogant over.

Een overschatting waardoor je tenen los in je schoenen liggen.

Of moeten we lezen dat er bedoeld wordt dat ‘MEN HIER’ -zoals er staat- de passant zijn verhaal kwijt kan, waardoor hij geschiedenis schrijft. Dat we hierbij moeten denken dat het in de Brielse volksmond genoemde Heijkneuter tunneltje, vernoemd naar de wethouder, het geschiedenisfeit is

zou ook een verklaring kunnen zijn,

En dan wethouder Heijboer.

Hoe kan hij zeggen dat het tunneltje nu al een succes is,

terwijl hij donders goed weet dat

dit overdekte onderkomen, alleen maar als hangjongere ruimte gebruikt zal gaan worden, met alle gevolgen van dien. En zie dat maar eens een halt toe te roepen.

Het idee tot het plaatsen van informatieborden aan de wanden, zoals laatst voorgesteld door enkele gemeenteraadsleden,

zal alleen maar tot meer geldverspilling lijden.

In het totaal gezien is dit hele project in de ogen van de meeste Briellenaren -buiten het gemeente bestuur- een onnodig, geld- verspillende toestand die niet verweten kan worden aan de architect, maar regelrecht aan het gemeentebestuur en de monumentencommissie, die om niet te verklaren redenen aan dit project zijn fiat heeft gegeven.

En of er met dit tunneltje geschiedenis geschreven is valt te beoordelen door het nageslacht.

Naar de mening van de Briellenaren

is het nu al een geschiedenis waar niemand trots op is.

Het ziet de gebruiker in elk geval groen en blauw voor de ogen.

Dat staat wel vast.

De architect en de Brielse bestuurders hadden alleen maar mogen hopen dat de geschiedenis mild zou oordelen over dit tunnelproject. Maar door hun onbegrijpelijke keuze van het hele plan, zal het daar nu wel te laat zijn valt te vrezen.

Of is dit een ongegrond oordeel

van een ouwe zeurpiet?

Oordeelt u zelf maar.

maar we gaan er maar vanuit dat die tekst rechtstreeks van de architect komt.

Afgezien van het fijt dat deze tekst uitnodigt tot het toevoegen van andere teksten, zijn ook de kale witte betonnen muren een regelrechte uitnodigend voor de jeugd om daar hun graffitikunst

-wat het in sommige gevallen kan zijn- op uit te leven.

Het ontwerp van de architect

is op zich een zeer apart ontwerp,

dat kan niet ontkent worden.

Door het toevoegen van het ‘schoon metselwerk’ aan de ingangen -ontstaan na bezwaren vanuit het gemeentebestuur- heeft het ontwerp alleen maar aan kracht en originaliteit verloren. Het is daardoor een onaanvaardbare mix van bouwstijlen geworden.

Het originele ontwerp en ook het ‘aangepaste’ ontwerp, had onder geen beding in de historische wallen van de entree van Brielles vesting mogen komen.

Het is de taak van een architect een ‘passend’ ontwerp te maken, waarbij hij zijn eigen voorkeuren

als ondergeschikt moet laten.

Het is overduidelijk dat het hele tunnel project door de manier van uitvoering, met alle ‘bijzonder-heden’ er omheen en er in,

onnodig veel geld heeft gekost.

Het simpele verbreden van de bestaande doorgang had met oog op het doel waarvoor, de aller beste en minst kostende oplossing geweest. Wie dat ontkent weet niet waar hij of zij het over heeft.