Zijn werkzame leven

Bas was zoals hij zelf altijd zei: “een man van twaalf ambachten maar niet van dertien ongelukken.” Hij pakte alles aan. Was onder andere broodbezorger, rietsnijder en sigarenmaker.

In de laatste jaren van de tweede wereldoorlog moest hij verplicht voor de Duitse bezetter te werken, zoals het aanbrengen van prikkeldraad.

Even na de bevrijding liep half Den Briel uit naar de Turfkade, alwaar Bas vanaf het dak van een urinoir, onverschrokken de NSB-ers en de Duitse bevelhebber stond te “bezingen”.

Bas Pothof werd geboren op 2 maart 1920 even buiten Brielle, op grondgebied van het gehucht Tinte, als vierde kind van het echtpaar Pothof. Het gezin kwam in 1926 in Den Briel wonen, omdat vader ging werken bij de Kalkfabriek.

Bas was opvallend klein van stuk en had een bochel, wat hem overigens nooit in de weg heeft gestaan. Hij ging daar altijd met veel humor mee om.

In het trammetje naar Rotterdam vroeg hij aan een medereizigster: ,,Heb ik wat op mijn rug zitten mevrouw?’’  ,,’K zie niks hoor’’, was haar antwoord. ,,Oh’’ zei Bas. ,,Dan ben ik mijn bochel kwijt!’’

Hoe Bas aan zijn bijnaam kwam

Bas kon in zijn jongensjaren bij het bezoek aan bioscoop “Luxor”, van de familie Philipse in de Nobelstraat, tijdens vertoning van spannende cowboyfilms het niet laten keihard te roepen:

“Wikkie, Wakkie, Wo”, waardoor hij aan de bijnaam “Wakkie” kwam.

Het oude Luxor theater in de Nobelstraat

Bas als Conferencier en muziekant

Bas heeft zijn hele leven vol geintjes gezeten. Bovendien kon hij aardig acteren.

Zowel in- als buiten Den Briel trad hij op als conferencier bij bruiloften en partijen. Daarbij veelal met zijn maten Joost Passenier en Leen Roedolf.

Bas en 1 april

Bas en 1 april,... ’t hoort bij elkaar.

Vanaf het begin in 1968 toen de grote bloei ontstond, was Bas betrokken bij de feesten.

Bas begon als kanonnier van het grote veldkanon.

Samen met Arie Luijendijk en Fons Löbker als Spaanse wachter heeft hij bij de poort gestaan.

Bas fungeerde in 1972 zelfs als lijfwacht van koningin Juliana en later van koningin Beatrix toen Brielle bezocht om het standbeeld van prinses Wilhelmina te onthullen.

Bas ging ook altijd trouw mee met buitenstedelijke optredens zoals de Unie van Utrechtdagen in Utrecht, Rotterdam, Leiden, Delft en Dordrecht.

Een ‘bijzonder stel’ mogen we wel stellen.

Met Bas was het altijd lachen.

Op onderstaande foto zien we hem

(met gitaar) op een oude boerenkar, waarmee hij samen met Jos Bels en Ton van Eendenburg in de binnenstad het publiek vermaakte met zang en smoelentrekkerij van de hoogste plank.

Bas en de Maskerade:

Vooral de oudere Briellenaren kennen Bas natuurlijk ook van de Brielse Maskerade op Sint Nicolaasavond 5 december. Meestal met Fons Löbker en Jos Bels, zorgden deze Briellenaren voor veel spektakel tijdens deze vermaarde, authentieke Brielse traditie.

Leen Roedolf

Joost passenier

Bas is jarenlang scheidsrechter geweest. Het eerste elftal was altijd verzekerd van de medewerking van Bas.

Dan “trok hij aan de noodrem.”

Insiders wisten wat dat inhield. Voelballen deed hij tot zijn 45ste jaar.

Ook daar maakte hij altijd een 'optreden' van. Bij een doelpunt maakten Bas en de zijnen altijd een ere-rondje om het veld.

Bas en Wit-Rood-Wit

Bas was ook de man die dagelijks op het voetbalveld te vinden was omdat hij als gemeentewerker van de plantsoenendienst, de velden maaide en onderhield.

Daar had hij echt een dagtaak aan.

Hij was altijd op het Meeuwenoord te vinden, tot hij in 1982 met de vut ging.

Bas, zittend rechts, in de W.R.W. bestuurskamer.

een Markant Briellenaar om nooit te vergeten

met de bijnaam      Wakkie

Loco burgemeester Henk Vegter bedankt Bas-voor zijn trouwe dienst en zette Hester in de bloemetjes.